Þorraljóð

Er fjalla tinda forna þekur alla
í frerum vinda „býsnin drífu salla

og hvítna háar heiðar

af himinbornum snjó,

en norðurljós um leiðar

þar lýsa mönnum þó –

þorrablót þá er gott að halda,

þorrablót þíði limu kalda,

þorrablót!

2. Við þekkjum allir ætt hins forna tiggja,
er við stefnum hér nú blót að þiggja,
="">þó svalbrjóstaðan segi
oss seggir tíðum þann,
="">við æðra höldum eigi
nú annan neinn en hann;
="">svinn og svöl, að sögum feðra vorra,
="">svinn og svöl sögð er ættin þorra,
="">svinn og svöl!

Af gamla Snæ er sagt á margar leiðir,
en sannleik allan reyndin best þó greiðir:
="">hann lifði fyrir löngu
og lifir enn um stund,
="">í hreti’ oft hollur ströngu,
en helst þó Ísagrund –
="">Frosta bur frægr þótti mengi,
="">fyrri hver framan taldi lengi
="">Frosta bur.

Því maklegt er að minnast hans í ljóðum,
hann margan veitir hagnað norðurþjóðum!
="">Og dætur á hann dýrar,
þær Drífu bæði og Mjöll,
="">svo hollar mjög og hýrar,
og helst um eyðifjöll!
="">Kára kyn kuldann þolir vetra,
="">Kára kyn kveðum mörgu betra,
="">Kára kyn!

Nú frá er sagt, hve fornir lýðir töldu,
er Fornjóts buri sér að áum völdu;
="">þeir vissu hvað þeir vildu
og voru fremri því,
="">er norna sköp þeir skildu,
oft skötnum heimi í:
="">Þorri þeim því var blótinn tíðum,
="">Þorri þeim þótti nýtur lýðum,
="">Þorri þeim!

Og barna Snæs hann sjálfur er hinn mesti,
er snjóa ríki títt á grundu festi:
="">hann byrgir svo til bjargar
með breðafönnum jörð
="">og rætur miðlar margar
í móabörðin hörð.
="">Gorr og Norr, Gó er sjálf hin þriðja,
="">haust og vor hans vér köllum niðja,
="">haust og vor.

Nú sólin var í suðurheim um stundu
og svellin þekja vora fósturgrundu!
="">En, Þorri, hlífðu henni
og hertu merg og blóð,
="">svo kuldans eigi kenni
né klaka ráða þjóð!
="">Kári þó kveði ljóðin hríða,
="">snifin snjó sæld hún megi bíða,
="">snifin snjó!

En álfröðull, er endrborinn nýja
í öllum heimi vekur frjóvgan hlýja,
="">um Þorra og Gó að gæðum
þess getið verður þjóð,
="">hvern bjarnaryl í æðum
þau ólu norðurslóð —
="">sumri mót síðan grænka hlíðir,
="">álfablót á þá fold sem víðir,
="">álfablót!

Svo látum oss að lokum þess nú biðja,
að land þeir styðji, alla Fornjóts niðja!
="">Svo eldr og ægir bæði
að auð því verði og seim
="">og farmönnum um flæði
enn fleygi byrinn heim!
="">Verði vor! þiggðu blótið, Þorri!
="">þrek og þor þjóð að efla vorri,
="">þrek og þor!