SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Jónas Hallgrímsson 3aJónas Hallgrímsson III, fyrsti hlutiBálkur:Jónas Hallgrímsson
Fyrsta ljóðlína:Vér eigum landið – það örvi andann
Höfundur:Jón Sigurðsson frá Kaldaðarnesi*
Heimild:Huginn. bls.46
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1907, 12. tbl.
Skýringar
Birtist í tímaritinu Huginn 1. árg., 12.tbl. 1907, bls. 46. Hluti af kvæðaflokki sem Jón flutti fram á hátíð Stúdentafélagsins og Íslendingafélags í Reykjavík 16. nóvember 1907, þegar 100 ár voru liðin frá fæðingu Jónasar Hallgrímssonar.
Þriðji hluti skiptist í þrjá bragarhætti, þetta er sá fyrsti af þeim. Yfirskrift: Rödd
Vér eigum landið – það örvi andann
og æsi mög – með fjöllin þögul og fagrar bögur við fossalög – vér heyrum sögunnar hjartaslög. Vér þurfum vonir og vaska sonu í vígabál, vér eigum málið, sem mótar stálið í mannsins sál – en Iiðið strjálast við lítinn ál. Ei þolir móðir vor mjúka’ og góða neitt mæðukvein, því glöggar þjóðir þá ganga’ á hljóðið og gera’ oss mein, – en harmaljóð fer úr hverjum stein. |