Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Þorkels kvæði ÞrándarsonarFyrsta ljóðlína:Það er hann Þorkell Þrándarson
Höfundur:Höfundur ókunnur
bls.113–120
Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Sagnadansar
1. Það er hann Þorkell Þrándarson,ríður sig undir ey, lokkar hann frúna Aðallist þá velbornu mey. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 2. Lokkar hann frúna Aðallist,dóttur herra Loga, hún kann honum þau klæðin að skera, honum sómir þau vel að bera. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 3. Hún kann honum þau klæðin að skera,það er hans virðing full, hvör sá saumur sem þar er á hann glóir með rauðagull. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 4. Það er hann Þorkell Þrándarsonmeð sárum sútar karmi, fullar lá hann vikurnar sjö á stoltsfrúinnar armi. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 5. Enginn maður það vissiog enginn maður það sá nema hennar yngsti þjónustusveinn, hann hélt þar vakt upp á. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 6. Heyrði það Þorkell Þrándarson,víða er manna getið, að því spurði hans kæri faðir hvar hann hafði setið. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 7. „Eg hef verið að blanda bjórí herra Loga skóg, hvör þar kemur eftir mig sá fangar dýrin nóg. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 8. Eg hef verið að blanda bjórí herra Loga haga, hvör þar kemur eftir mig sá fangar góða daga.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 9. „Hafirðu verið að blanda bjórí herra Loga skóg, þar er sú hind sem þú hefur veitt og þig ber fljótt í róg. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 10. Eg skal kenna þér annað ráðað veiða dýr í haga, þú skalt þig til Frísalands með Ásbirni hinum snara. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 11. Þú skalt þig til Fríslandsbréfin mín að tjá, segðu kóngurinn komi til vor ef löndunum vilji hann ná.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 12. Það var einn svo blíðan dag,guð gefi oss góðan tíma, Aðallist sig til kirkju gengur með sælu móður sína. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 13. Þegar þær komu í borgarhliðsveipa þær yfir sig skinn, Aðallist sig með höfuðgull gengur í kirkju inn. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 14. Þetta réð hún Aðallistvið sína móður að tala: „Hvörjir eru þeir sendimenn til Fríslands eiga að fara?“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 15. Þetta talar hún Gunnhildur,hún brosir undir skinn: „Það er Þorkell Þrándarson, besti vinurinn þinn.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 16. En svo réði hún Aðallistsinni móður að svara: „Sá Guð er allri veröldu ræður gefi honum vel að fara.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 17. Sungin var þar messanog komið fram á tíð, Þorkell sig með bekkjum gengur kveður hann vinina sín. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 18. Þorkell sig með bekkjum gengurkveður hann frúr og meyjar, allra síðast sinn einkavin, Aðallist undir eyju. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 19. „Heyrðu það, frúin Aðallist mín,berðu ei nokkra þrá, það mun okkur lukkan ljá að eg komist heim aftur í ár.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 20. „Heyrðu það, Þorkell Þrándarson,margt kann til að bera, það skeður á einum litlum tíma er um aldir verður að trega.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 21. Lágu þeir í höfnum,sem hvör mann mátti sjá, lagðist segl á bunka niður Fríslands drengjum hjá. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 22. Þegar þeir komu í borgarhliðsveipa þeir yfir sig skinn, svo ganga þeir hæversklega fyrir Fríslandskónginn inn. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 23. Leysir hann bréf af belti sérog lagði í kóngsins kné: „Það er sá sanni boðskapur minn herrann sendi þér.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 24. Kóngurinn tekur við bréfunumog vill ei líta á, tekur hann sér einn tygilkníf og sker þau í stykkin smá. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 25. Það var hann Þorkell Þrándarson,hann var sig maðurinn bráður: „Hvað er þess á bréfunum þér viljið ei líta á þau?“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 26. „Hann hefur mína föðurleifðsér fyrir eigin haga. Bræður hans og einkasynir skulu þar fyrir svara.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 27. Það er hann Þorkell Þrándarson,hann rykkir búnum knífi: „Fyrr skal allt Frísland í rauðum loga en eg týni lífi.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 28. Tveir voru þeir kóngsins sveinar,þeir tóku í Þorkels hönd., þeim setti hann odd í bringubein svo misstu báðir önd. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 29. Mikill var þar hljómurinneftir staðnum fram. Þeir tóku hann Þorkel Þrándarson með átjánda mann. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 30. Þeir tóku hann Þorkel Þrándarsonmeð nítjánda svein. Þeir komu honum aldrei í myrkvastofu, hann vann þeim öllum mein. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 31. Af sumum hjó hann höndur,af sumum hjó hann fót, allir þeir sem fyrir urðu biðu þess aldrei bót. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 32. Tveimur víkur vísunumog nú skal skýra frá, Stígur heitir Jónsson er frúinnar biður þá. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 33. „Heyrðu það frúin Aðallist mín,þú mátt ei svo lifa. Stígur heitir Jónsson eg vil þig honum gefa.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 34. „Heyrðu það, minn kæri faðir,auktu mér ei þá þrá, það er svo illt á ungum aldri gamlan mann að fá.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 35. „Heyrðu það mín kæra dóttir,segðu mér satt í frá. Hvör er sá nú öðlingssonur þinn stár hugurinn á?“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 36. „Annan daginn og þriðjaskulum við minnast á um hann Þorkel Þrándarson er til Fríslands fór í ár.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 37. „Heyrðu það, mín kæra dóttir,berðu ei fyrir hann þrá. Þorkell situr á Fríslandi, þú munt hann aldrei fá.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 38. Svaraði hennar fósturmóðir,hún sat henni í hjá: „Látið þér mína kæru bíða hvað hún fregna má.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 39. Þetta talar hún Gunnhildur:„Þið megið þegja báðar, þið eigið öngva kosti að kjósa og ekki ber yður að ráða.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 40. Hún sló frúna Aðallistá þá björtu brá. Illa þótti honum herra Stígi þegar hann tárin sá. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 41. Það var hann Stígur Jónsson,hann vann sér allt í hag, fastnar hann frúna Aðallist á þann sama dag. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 42. „Heyrðu það, Kristín Jónsdóttir,hvörs eg beiði þig, eina nótt eður allar tvær liggur mey fyrir mig.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 43. „Heyrðu það, frúin Aðallist mín,mikið er synd að gera, fyrir þig vilda eg allra helst um minn aldur trega bera.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 44. Það var einn svo fríðan dag,fólk fór út á skóg, svo gátu þær hörmum skipt að báðar höfðu nóg. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 45. Það var einn svo blíðan dag,Guð gefi oss góðan tíma, að Aðallist sig til kirkju gengur með sælu móður sína. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 46. Þegar þær komu í borgarhliðsveipa þær yfir sig skinn, Aðallist sig með frúrfald gengur í kirkjuna inn. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 47. Aðallist sig fyrir altari gengurog krýpur þar á knéð, það er hann Þorkell Þrándarson, hann fær vel til hennar séð. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 48. Það er hann Þorkell Þrándarsonkarska sveina sín: „Hvör hefur fellt það höfuðgull er áður bar kæra mín?“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 49. Svaraði hennar þjónustusveinnsem honum mundi bera: „Stígur heitir Jónsson, hann þorði það vel að gera.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 50. Það er hann Þorkell Þrándarson,hann var sig maðurinn bráður, hann sló frúinnar þjónustusvein svo heilinn fauk um rjáfur. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 51. „Heyrðu það, frúin Aðallist mín,segðu mér satt í frá, var það ljúflegur viljinn þinn að þú varst gefin þá?“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 52. „Heyrðu það Þorkell Þrándarson,þú kannt þig vel að stilla, fátt hefur mér að óskum gengið en hótin við mig spilla.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 53. „Það kann eg með vopnum vegaer sefur á þinn arm, bindum við okkar blíðu og trú svo lokið sé þínum harm.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 54. „Vegir þú hann herra Stígeg gef þar ei til já, þó þú lifir minn allan aldur skaltu mig aldrei fá. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 55. Heyrðu það, Þorkell Þrándarson,farðu að biðja þér kvenna, svæfum við okkar sáran harm en þó mun eg hans kenna. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 56. Heyrðu það, Þorkell Þrándarson,þigg þú ráðin góð, þeirrar máttu brúðar biðja, dóttur Ívars úr Hól.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 57. „Þeirrar má eg brúðar biðja,hún er sig nógu rík, uggir mig það, Aðallist mín, ekki sé hún þér lík.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 58. Þegar hann Þorkell Þrándarsonþetta mælti um það þá var hún Imba Ívarsdóttir honum gefin í stað. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 59. Ingibjörg á Tindum,ól hún syni þrjá, sjálfrar sinnar lífið lagði hún ofan á. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 60. Þar leið ekki á milliutan um mánuði þrjá, Stígur bjóst í leiðangur og andaðist þá. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 61. Það er hann Þorkell Þrándarson,hann klappar lófum saman: „Herra Guð signi þess riddara sál, helst til varð hann of gamall.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. 62. Það er hann Þorkell Þrándarson,hann ríður sig undir ey: „Nú skal eg þeirrar ekkju biðja err áður fékk eg mey. Fellur dögg á fagra eik í lundi. 63. Kristínu gef eg söðul og hestog búgarðana þrjá, minna gaf hann herra Stígur og svaf hann henni hjá.“ Fellur dögg á fagra eik í lundi. |
