Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Stefán Þórarinsson (d. 12. mars 1823)Fyrsta ljóðlína:Hvör er sá niður
Höfundur:Bjarni Thorarensen
bls.121–126
Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Eftirmæli
1. Hvör er sá niðurí norðri heyrist sem harmahljóð hljómi í fjarska? Erat þó kvein sem konur sýti né ópi líkt ungra barna. 2. Er sem hermanna í einu sýti stálklædd fjöld við foringja lát, ok af sútum svá svelli hjarta at brjósti frá brynjan springi. 3. Eða sem frónfjalls und' rótum hristi hart helstríðs skjálfti — Eða dauði sjálfur dapurt andvarpi sendur nauðugur at sækja prúðmenni. 4. Hermir sá hljómurharmatölur ýta í ítrasta Ísaláðs hluta: at í gröf máske gæfa muni farin Norðurlands með foringja liðnum. 5. Er Stephán hnétil hvíldar þreyttur Þórarinssonur þjóðarjarðar, ok eptir skírast skin og langvinnt rann hans æfisól í ægi dauða. 6. Snjallast var hann samblandsnilldar ok iðni, sálar skarpsýni, ok sinniskrapta með sinnisþoli — en hit sjálfráða var engvu síður. 7. Vildi hann sínsvelmátt umdæmis efla fremur en eigin hag. Ráðvöndum hann reyndist ok rekkum dugandi faðir eður bróðir þó fjærskyldir væru. 8. Ok óttaðist aldreiat annars glansi á sjálfs síns mundi sórta bera — Gott eitt hann vildi, ok góðir dugandi, sér hann því vissi samtaka mundu. 9. Vel einnig vissisá hinn vitri halur at samburð hann þoldi við seggi flesta. Hniðraði því engvum né þóttt óvinur væri. Bakmáll, vissi hann, sjálfan sig mest smánar. 10. Skýldi hann aldrei skálkumundir skjaldarrönd tignar, því miskunn slíka mat hann jafna gjöf af þjófstolnu þjófi veittri, ok skaust ei undan skyldu fyri skrum heimskingja. 11. Sem röðulgeisli réttlínis færi sólu frá til fylgihnatta, eins rétt hann þræddi réttinda götu, hvörki fyr' lof né last hann leit til hliðar. 12. Fordildarlausthann fósturjörðu unni bæði ok aðstoðaði — Leitaði ei frama, en frami kom sjálfur heim til hans í hlað ok hjá hönum gisti. 13. Fordildarlausthann fósturjörðu unni sem móður mögur hinn besti! Því unni hann öllum er unnu fósturjörð ok sýndu sig hennar sonu dugandi. 14. Mun hafskip fyrrhafnar leita Baldjökuls í bugðu miðri ok hvalur fyrr Við Hofs jökul núa hlið en nafn hans deyi. 15. Æ mun þat nefntásamt verða hins ítra Jóns Eiríkssonar ok hins mikla Skúla Magnússonar — fögur ætíð þrí-sól fósturjarðar. 16. Ok hans minning æá minningar himni ljóma sem fegurst leiðarstjarna Íslands ókomnu embættismanna þeirra er vilja verk vanda skyldu. 17. En Ísafoldmeð elsku móður bragnings bein und' barmi geyma — Ok fagna þeim fegins degi er hún þeim ungum apturskilar. |
