SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Jóhönnuraunir 3Jóhönnuraunir – þriðja rímaBálkur:Jóhönnuraunir
Fyrsta ljóðlína:Öls-teiganda enn um stund
Höfundur:Snorri Björnsson, Húsafelli
Viðm.ártal:≈ 1775
Flokkur:Rímur
1. Öls-teiganda enn um stundóska-blönd í ræðu mynd eiga grandvör eyða blund, orðin vönd eg saman bind.
2. Léðist krafta liðið oftlysta-tæpt þó mál sé gróft, skyldi aftur líða' á loft lagið gæft og raulast hóft.
3. Kraftarnir og kúnstirnar,kosta skæru geðsmunir lénist mér, svo ljóða far leiði hæru byrirnir.
4. Örin stærðar gjörva gjörðgerir herða vara burð, dörinn mærðar ör með orð er á ferð að svara hurð.
5. Þetta raus ef þykir vasþá eru fús mín rænu ljós, að vera laus við mansöngs mas miðjungs krús og vísna glós. * * *6. Þar við skertist áður ort illa reirt og nokkuð stirt. Ibe herti ferðir fort, fær að steyrt þá húmið myrkt.
7. Gráthljóð nær sér geira börglöggur er nú heyrir þar, sínar skæru sóma ör setur hér við hlustirnar.
8. Leit af hrísi – fæðir fés –falið mosa lítið hús, skoða fýsir – ljóst eg les – lá þar bos og mjólkurkrús.
9. Skoðar strangann krók og kring,klæðin þröng eru reirð að dreng; sá þar hanga um hálsinn hring úr Hrungnis söng á silki streng.
10. Guðvefs ræflum reyfar af,rituð húfan Grana klif. Á mosasvæfli sveinninn svaf, sá bar ljúflegt hvarma svif.
11. Eitt þar nisti' á enda dróstúr eðla skárstu gulli best, á var ristið letrið ljóst svo lilju ástar nafnið sést.
12. Kenndi í brjósti' um barnið bestbranda kvistur, það aukkast, þótti ljóst og þykir verst að þoli gnístings helið fast.
13. Bestur drengur búss með föngbarnið unga tók í fang, burtu gengur, braut er löng, með býsna þungan reifastrang.
14. Geðið ber þó glatt ei þar,af glötun fjár sá randa Þór, um skóginn fer *og barnið bar, burðasmár því lýjast fór.
15. Grettist svipur, gránar skap,greitt við dapra barnsins óp, með ónipurt orða-skrap apa-geð í manninn hljóp.
16. Þannig téði: Þú, þín gauð!þeygi blíð með æsku-hljóð, ef finnst ei féð, þú fá skalt nauð, fárlegt stríð og sáran móð.
17. Best eg tel þú tapir sál,tungugalið styttir dvöl, dreyrugt hel og dauðans skál drekka skal fyrir svoddan böl.
18. Þegar téð hann hafði þaðhlaðinn móð, því fátækt kveið, allt sá féð þar óskaddað í einu rjóðri strax á leið.
19. Maðurinn ljúfur mýkti skraf,mesta lofið Kristi hóf, barnið hjúfrar elsku af með ofurdáða kærleiks próf.
20. Ó, minn son! þín augun væneru hrein, að minni sjón; þess er von, eg bið með bæn, þitt batni mein og gleði-tjón.
21. Því er eg vís að þessi ljósí þínum haus, sem fegurst blys, allteins lýsa' og eðla rós eru laus við hrekkja glys.
22. Syndugs neins eg séð hef mannssvo tárhreina hvarma-baun, mynduð eins og geisla glans af gimstein með balsams daun.
23. Á hönd og fót þín húðin hvíthefur lit sem drifhvítt at, en liðamót sem ljósust krít og ljóma glitað silki-fat.
24. Eftir framið elsku-skrumeyðir skjóma rann á sveim, gráti kramið fljótt með fum flytur sóma-barnið heim.
25. Sinni frú hann segir frásýnum nýja fundi þó, sýnir nú og selur þá; selju hrings varð um og ó.
26. Séð nær sveininn hefir húnog honum þjónað eftir von, elskugrein um yndis tún allgróna fær bóndans kvon.
27. Hringa bör gaf svanni svar,svo téði nóg ráðugur: Jóðið sörvar vænst er var vel það fer sé okkar bur.
28. Sækir prest er lipurt lasletrað Kristi skírnar vers, jóðið best í blessun vatns baðað víst hét Jóhannes.
29. Eftir ristu Ibe léstæru-dýrsta nafnið sjást, eðla nisti barnsins best brátt svo lýsti hugar ást.
30. Svo uppólu ungan hal,efni til sem höfðu vel; árin tólf með virta val vermir ylur kæra þel.
31. Þroskahár sá þegninn snarþokka-skæra fasið ber, æruklár og ötull var, öllum kær sem nærri er.
32. Allt hvað vinna átti hann,æran kennir stála runn; elska svinnan afreksmann Ibe og brennu-lagar gunn.
33. Kempa ein á kólgu-svankom við frón, er hét Samson; víking reyna vaskur man, vísirs þjón af Lissabon.
34. Ljónið geims á öldum unnseyrum fróns lá nærri túns; skerðir seims nú skundar *run[n]s, skoða lóns vill fákinn húns.
35. Kom að hrönn mjög kurteisinn,klæða runn sá skipherrann, undra sönn og alvaxin um elsku-brunn á Samson rann.
36. Stýrir *hrönduðs sté á grund,stór-undrandi fríðleiks mynd, hittir bónda og hringa hrund, heilsun vandar þeim af hind.
37. Um þann væna, unga son,er hans bón á marga grein, þanka-rænan – þess er von – þagnar hjóna elsku hrein.
38. Vóru þau í þessu deig,þrauta bág og erfið nóg; því elsku-tág var ærið seig og ástar-tág í þanka skóg.
39. Létu um síðir linast geðþá lofaði Samsons hyggjan góð að unna fríðum æru með eins og það hans væri blóð.
40. Búa dreng nú burtu slyngbrátt þó angurs kanni spreng, að ungum strengdu *úlfnlið hring, þann áður hanga fann við streng.
41. Ibe kvað og enn fær téð:Arfi blíður! mundu það, aldrei þaðan orma beð um ævitíð hann taka bað.
42. Sinn ástkæra sverða börsigndu tárum blessunar; með Samson fær að koma á knör og kanna báru-heiðarnar.
43. Kyljan hjarnar gusugjörngreitt um *durnis stofuhorn öldu-tjarnar æðir örn, því urnir vængjum blakti forn.
44. *Reina-græna ræfils ljónrann alvanið þöngla tún því hið væna *síttað sjón segl rá-þanið lék við hún.
45. Aldrei gan með með geysi-brungræðis linum fann né don, fyrr en svan uns fjarða-hrun fékk af dyn við Lissabon.
46. Lækkar móður kvæða klið,kliður leiðist mér í stað, smækkar hróður fræða frið, friðar beiðist, vel fer það. Athugagreinar
14.3 og] < um útg. 1904.
*hrönduðs] svo. 40.3 úlfnlið] svo. 43.2 *durnis] svo. 44.3 *síttað] svo. |