Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Vegsemd allra vífaFyrsta ljóðlína:Vegsemd allra vijfa
Höfundur:Höfundur ókunnur
bls.84
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:Um 1600
Flokkur:Helgikvæði
1. Vegsemd allra vífavilda eg stofna óð: Mæðuna mun útdrífa minning hennar góð, *mektin fljóðs því mjög varð há Jesúm þegar á jörð oss bar jómfrú Máríá.
2. Þá vór feðgin fyrstufallin vóru í synd og mynd síns herra misstu, meyjan göfuglynd, *fyrir heitið henni var að höggorms skyldi hausinn merja hennar blóðdropar.
3. Fyrirsagði forðumfrægsti guðs spámann með *andaríkum orðum allt um sveininn þann, að hún skyldi, móðir og mey, fæða í heiminn frelsarann so fortöpuðunst ei.
4. Þessi jómfrú þýddiþað tillukta hlið. Öngvum öðrum hlýddi um það reika mið nema drottni dýrstum þeim sem var fyrir utan verknað manns af vífi borinn í heim.
5. Réttlát rótin Jessiréttvel blómgaðist. Blessuð brúður þessi bar einn dýrðar kvist. Lífgar þetta lífsins tré Adams niðja alla í senn enn þó dauðir sé.
6. Eleazar, æðstiAbrahams verkaþjón, sendist sóma stærsti syninum í *konbón so Rebeccha, signað fljóð, Ísaks að yrði frú og ektakvinnan góð.
7. Herrann himna sveitaheilagan Gabríel, lét so fara að leita með logandi ástarþel syninum eftir ektafrú. Bæði móðir og *brúður hans, blessuð mey ert þú.
8. Kvaddi ástarorðumave Máríá, prýdd og prísuð forðum, plena gratiá. Dominus tecum dýrstur er, blessuð yfir brúðakrans bæði þar og hér.
9. Æðstur drottins andiyfirskyggir þig, getinn lífs á landi leiftran ódauðlig, guðs einbirnið býr með þér. Þitt og hans hið þægsta jóð þú í lífi ber.
10. Trú og auðmýkt æðstaauðgrund skorti síst. Ambátt herrans hæsta heita má ég víst, verði mér eftir orði þín“, mælti hún en herrans þjón heim reisti til sín.
11. Máría f;ór að finnafrú Elísabeth, kvaddi sætu svinna og sæmd í ljósi lét, en við hennar heilsan þá hennar í lífi hjarta glaður helgur Jón við brá.
12. Undrast eldri kvinnaæru og virðing þá, sér að vildi sinna signuð Máríá. Musteri drottins *margtignat síðan hún með sætri rödd saung magnifíkat.
13. Fram kom tíð að *fæddifrúin á jólanótt þann sem þegna græddi *þrautir, mein og sótt. Jesús hans er heilagt nafn. Kóngur aldrei kom í heim né keisari honum jafn.
14. Blessuðum býður munnibrjóstin móður hrein. Á þeim eðla brunni ól hún þennan svein. Helgast barn í heyi lá, hirðsveitirnar himna sungu heilagt gloríá.
15. Þá útestöðurnar *endioffra gjörði svein svanninn sæmdum vendi, sem segir í lögmálsgrein. Simeon gamli gekk þá að, um það hjálpráð alls mannkyns og æðsta ljósið kvað.
16. Aldrei óskum neittielsku móður sín, bláu vatni breytti í besta sætleiksvín, helgur sveinn fyrir hennar orð. *Stoðuðu þanninn hún og hann hjón við drykkjuborð.
17. Umfram allar sveitirelskaði móðir jóð, æru og virðing veitir, hún var honum líka góð. Mátti hún því ei mótgangsfrí vera blessuð heldur en hann heimi þessum í.
18. Simeons sverðið bitrasálina hennar skar, þá kunni kvalir að líta sem Christo gyðingar veittu synda saklausum. Tíðum þvoði hún tigna kinn táralækjunum.
19. Undir Christi krossikóngsdrottningin stóð. Dreifð með dreyrafossi, dýrðarmeyjan góð sá þar upp á sonarins deyð. Aldrei hefur einni móður aukist meiri neyð.
20. Fylla vil eg nú feginnflokkinn, jómfrú, þinn og dýrstum dreyra þveginn draga krossinn minn, trúarsjónir setja á hann, þinn og himna-herrans son, helgan guð og mann.
21. Það tek eg til þakkaþó að hann reyni mig, þar hann súrt lét smakka, signuð meyjann, þig, því ég veit þú varst honum kær. Hefur þó enginn kall eður kon krossinum gengið nær.
22. Fékk þér sútum særðrisonurinn forsvarsmann er þig endurnærði um allan lífstímann. So veit eg að sendir hann mér miskunn sína og manna stoð meðan eg lifi hér.
23. Varaði varla lengivein né grátur þinn, með heiðri hefur þú gengið í himnadýrðir inn. Eins veit eg að eymdin mín, þó hún vari um allan aldur, í andlátinu dvín.
24. Raunanótt mun rýmaen roða fyrir sól þá dregur af dauðans svíma og dýrðleg himnaból, forkláraður, fæ eg að sjá mildan föðurinn, Máríuson og mektar andann há.
25. Englaflokka fríðaog frú Máría, þig, helgra hópinn líða og hina er tregaði mig, ástvina eg átti í heim. Sæll er eg þá, minn góði guð, þá geng eg í selskap þeim.
26. Væri nú mælskan meiriog mennt að kveða um þig, skyldu það skilja fleiri að skorti ei viljann mig loflegt þér tilleggja flest, heilög Máría, manns og guðs musterið allra best. Athugagreinar
Lesbrigði:
1.5 mektin] magtenn B 2.5 fyrir heitið] < ;fyrer heitenn; (Leiðréttingartilraun JÞ í Lbs 2166 4to) 3.3 anda-] and- B 6.4 konbón] svo bæði í A og B 7.6 brúður] < bruder A, brudir B (Leiðrétting KE) 12.5 margtignat] (Skrifað með ;t; í endingu bæði vegna ríms og þess að svo er gert í handriti. KE) 13.1 fæddi] B; ;fædder; A 13.4 þrautir] B; og þrauter A 15.1 endi] B; endte A 16.6 Stoðuðu] B; ;stöðvuðu; A [Ath. Í 21.3–4 er s-stuðlun og í 21.6 er ritað ;kon; bæði í A og B] |
