Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
RaunakvæðiFyrsta ljóðlína:Eg veit / eina baugalínu
Höfundur:Stefán Ólafsson í Vallanesi
bls.34–37
Viðm.ártal:≈ 1650
1. Eg veiteina baugalínu, af henni tendrast vann eldheit ást í hjarta mínu, allur svo eg brann; bjartleit burtu hvarf úr rann. Nú er ei hugurinn heima því hana ei öðlast kann.
1. Sú varseljan ofnis palla siðug í máta rétt, hennar hegðan réð mér falla, hæversk var hún og sett, af bar yfirbragðið létt. Nú er ei hugurinn heima, eg hef ei til hennar frétt.
3. Hún stóðhýr í fögrum ranni, hugði eg að henni best, svipgóð sú kann bæta manni sorg og hugarins brest, þýtt fljóð þarflegt kunni flest. Nú er ei hugurinn heima því hefur ei til hennar frést.
4. Þýð, teit,þakin dyggða safni, þrifnað læra réð, blíðleit, bestu kvenna jafni bauð hið hýrsta geð; eg veit er henni gæfan léð. Nú er ei hugurinn heima því hana fæ eg ei séð.
5. Mey brámér fyrir hvarma steina margri fyrr og síð, ei sá eg að heldur neina er svo þætti fríð, fótsmá, fagurhent og þýð. Nú er ei hugurinn heima, hún hvarf á samri tíð
6. Augnskær,en á hörundið bjarta eins og mjöllin hrein, mjög nær mínu gekk hún hjarta, hýran af henni skein; sú fær svalað geðinu ein. Nú er ei hugurinn heima því horfin er silkirein. |
