Bæn um guðlegan afgang

Lag: Heiður sé Guði
Herra Jesú, eg helst bið þig,
heyr mig fyrir þinn dauða.
Af öllum frelsa eymdum mig
og fyrir blóð þitt rauða.
Líka fyr helgast holdið þitt
hjálpsamlegt gef sé andlát mitt,
svo kenni eg ei kvala nauða.

Upp lát mitt hjarta, sál og sinn,
sætasti herrann góði,
og heilögum anda hell þar inn
hvör að í sorgar móði
huggi mig og í hvörs kyns neyð,
helst þá síðast mig þrengir deyð,
þá næri með þínu blóði.

Láttu hann geyma lífið mitt,
líferni öllu ráða,
innræta í hjartað orðið þitt,
ást til þín kveikja bráða,
af eilífum deyð mér og frelsan fá
en falli þá burtu heimi frá,
sál mína þú sjálfur náða.

Því að frelsarinn þú minn ert,
þíns föðurs stillir bræði.
Frá pín hefur mig frjálsan gjört,
er forþéntu líf, sál bæði,
síst fyr gull né silfrið hvítt,
sannlega heldur blóðið þitt
er hjartans rann út af æði.

Við eðla traustið orða þín
og ástarræðu sæta,
vil eg þá dauðinn vitjar mín,
volduglega mig kæta.
Ó, Guð styrk mig fyrir anda þinn,
önd mína tak í fang þitt inn
og lát hana miskunn mæta.