SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Guðspjallasálmar Einars í Eydölum 47Fyrsta sunnudag eftir trínitatisFyrsta ljóðlína:Við Faríseara sagði svá
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.51
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Sálmar
Fyrsta sunnudag eftir trínitatis
Evangelíum Lúk. xvj (19–31) Með lag: Skaparinn stjarna, herra hreinn
1. Við Faríseara sagði svásonur Guðs enn sem guðspjöll tjá: Auðugur maður einn var sá allt sællífi að girntist á.
2. Purpara bar og perlið best,prýddi hann sig með skartið flest, höndlaði aldrei góðan gest en girntist krása borðið mest.
3. Þurfamaður þar lengi lá,Lasarus var nefndur sá, með graftrar sár hans gættum hjá, girnist mola að seðjast á.
4. Af borði hins ríka var ei veittþeim volaða manni fæði neitt, hundarnir gjörðu gagnið eitt, hans graftar sár þeir höfðu sleikt.
5. Hinn volaði deyði víst með frið,var þar þá nærri engla lið, öndu hans tóku allvel við í Abrahams faðm að helgra sið.
6. Einneginn líka andast sáauðugi mann og greftrast þá; úr kvölum helvítis senn nam sjá sálu Lasarí Abraham hjá.
7. Æpir hátt sem efst hann kann,Abraham faðir, sagði hann: Lasarum þann, hinn ljúfa mann, láttu minn kæla hjarta rann.
8. Hingað sentu nú hann til mín,hefi eg að líða sára pín, þurrkur tungunnar dáðlaus dvín ef dropa vatns ber á fingri sín.
9. Abraham sagði: Son minn, þú,sjá hvað ólík er vistin sú, hans fyrir neyð kom huggun trú, þú hafðir gott en pínist nú. 10 Ofan á það er ófærð stór og ógnar djúp á milli vor svo héðan enginn ofan að fór eða þaðan á himna kór.
11. Sentu þá, faðir, sjálfan hann,sagði honum, í föður míns rann, til bræðra fimm með fullan sann svo forðist þetta vítis bann.
12. Abraham mælti: Móyses erog margir spámenn fremri en vér, þínum bræðrum þetta ber þeirra að hlýða skriftum hér.
13. Nei, minn faðir, heldur hitt,hinn kvað, gleddi hjartað mitt ef framliðinn mann þann færði kvitt frá eg þeir betri ráðið sitt.
14. Abraham segir: Ef allir sennþeir akta lítið spádómsmenn; þó dauðir komi með teiknin tvenn þá trúa þeir ei að heldur enn.
15. Kenn þú mér, Jesús, hófsemd hér,með hvörri gef sem kristnum ber, elsku og trúna auk þú mér og unn svo lífs hjá sjálfum þér. Vísan
1. Sá auðugi nóg mjög níðistá náð Guðs því að hann bæði ást og trú illa missti en auði þjónar til dauða. Lasarus hug sinn hressir við heitin Guðs af því veitist honum, helst fyrir trúna, himnavist gefin af Kristi.
2. Eign fjár aldrei megnar,ástnæm, mann fordæma; fátækt fær ei sektir friðar af Adams niðjum; ríkur fyrir fátækan fjárplóg skyldi lóga; öreiginn vel trúr vera, veitir náð Drottinn báðum. (Vísnabók Guðbrands 1612; útg. 2000, bls. 51–52) |