Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Jóhönnuraunir 7Jóhönnuraunir 7
JÓHÖNNURAUNIR
Bálkur:Jóhönnuraunir
Fyrsta ljóðlína:Dvína tekur dvergalið
Höfundur:Snorri Björnsson, Húsafelli
Viðm.ártal:≈ 1775
1. Dvína tekur dvergaliðduggu *ans að fleyta, óbreytt skal því aftan við Endakleppur heita. 2. Von er að stirðni tungutregttalið kvæða-baldri, til nokkurs varla nýtilegt nú á sextugs aldri. 3. Undra þetta mætti mennmærðar ef lögur sætur hreinn uppsprytti Herjans enn hér við jökla-rætur. 4. Þó nú þorni veg um vindsViðris lögur bráður sprottið hafa upp brunnar Blinds Borgar í firði áður. 5. Ennþá menjar eftir héreru af kvæða-hlýrum; einna helst sá hróðurinn ber haukur skálda' á Mýrum. 6. Fleiri snillings finna máfræga bragar-smiði sem allvel Gyllings út á lá ýta dverga liði. 7. Gríms þó sölu vits á vegveiti þeir um stundir þeirra tölu aldrei eg innskrifaður mundi. * * * 8. Lét eg stirðan ljóða hreimlatur fyrri bíða sem riddarinn kom horskur heim hrings með gefni fríða. 9. Í kaupstaðnum heima hannhylst og spyr af láði, dægur nokkur drjúgum vann dvelja' af settu ráði. 10. Kaupir blóma-klæði núkyrtla lín er bæri, sem áttu' að sóma auðar brú öðlings jóð því væri. 11. Einhvern dag sem öðling landsör í hrotta-sköllum, með dýrðarhag í drengjakrans drakk í sinni höllu. 12. Heim að ranni hélt mannvalhugurinn svo sem beiddi. Jóhannes í siklings sal sína móður leiddi. 13. Algróinn með ástarhamöðlings þar fyri borðum kveðju býður góðum gram, gjörir svo mæla orðum: 14. Þér ef, hari! þekkið eiþessa hringa grundu, örðugari Óms á mey eftirleitir mundu. 15. Hilmir gegndi og hann spyr að —hugarins glaðna tóttir — er Jóhanna ein mín það ástkærasta dóttir? 16. Í því rósin Rínar eimsræsir kraup til fóta; buðlung skipar börvun seims borðunum strax að róta. 17. Úr hásæti horskur stéhilmir sár-fagnandi, á fætur aftur fljóð reiste faðminn útbreiðandi. 18. Ef, Jóhanna! ertú þaðástar með fögnuði? blíð þá vertu brátt í stað, blessuð komdu' af guði! 19. Hilmir lætur hauka fjöllhringa lindi styðja, en ljóma-mundir lauka þöll lagði' um gylfa miðjan. 20. Ræsir kyssti refla lín,rénuðu hryggðar gnóttir. Ó, minn faðir! eg er þín afturkomin dóttir. 21. Lofa skal eg lausnarannlífs meðan æðar stoða fyrst mér unnti aftur hann andlit þitt að skoða. 22. Allar stundir angurs mér,öðling segir, dvína, fyrst úr hættri helju hér heimti' eg dóttur mína. 23. Allir stóðu upp í senn,yngs í leynum tanna, forundrandi fylkirsmenn fagna náðu svanna. 24. Fólknárungur frúna tókfagra hátt í sæti, yndis-ræðu ástar jók með allrahanda mæti. 25. Riddarinn fagri frúnni hjáfrægur settist niður, sínum ferðum segja frá sikling þegninn biður. 26. Hristir álma mála-metmundangs reisti frétta, Dofra-sálma lundur lét lofðung heyra þetta. 27. Þegar malað mála-kvörnmáltíð sagða hafði, hilmir Ægirs elda norn aftur skjalsins krafði. 28. Seg oss reisu rauna ráðs,ristill svara mildi. Lofnin segir linna láðs lofðung ráða skyldi. 29. Allt hið sanna sagði frúsikling eins og krafði, svo og líka sóma nú soninn fundið hafði. 30. Kóngurinn ekki kunni þákærleiks tárum halda, fljótt upp stendur fylkir sá og faðmaði reynir skjalda. 31. Fríðleiksmynd og frægðar vonfurðar mig nú eigi, fyrst dýrrar minnar dótturson darra ertu sveigir. 32. Forvitni er oss – fylkir kvað –föður-slektið þekkja. Gjörla má eg gjöra það, gulls tér fögur brekka. 33. Fái sá grið og Fylkirs náðfreyrinn tryggða-vandi, hilmirs er það hæsta ráð, herrann Alexander. 34. Ræsir veldur raddar klið,reynir kallar spanga: Alexander! viltu við verkinu þessu ganga? 35. Hlýðuglega hjálma grér,halurinn Alexander, að fótum fleygði sjóla sér sökina meðkennandi. 36. Stillir segir: Stattu' upp nústuddur frómleiks dáðum; Jóhanness skalt eiga þú undir dómi' og náðum. 37. Ræsir tér við riddarann:Ræð fram dóminn bera. Settur aftur svara kann: Síst má eg það gera. 38. Yðar náð eg um það bið:ei lát miskunn þverra, föður mínum gefið grið, guðs fyrir sakir, herra! 39. Ályktan er einnig mín,með yðar vilja og ráðum: Fastni' hann rjóða falda lín, falli þeim vel það báðum. 40. Svo má vera! – sikling tér —svoddan dóms atkvæði ályktað er og af mér, ef þau vilja bæði. 41. ylur glæðir ástarhamá allra bestu vega, þetta bæði þau nú gram þakka auðmjúklega. 42. Til er búist brúðkaups þar,boðið höfðingjönum; af því sterka, varma var vínþefur á grönum. 43. Alexander ótt í staðorms og sanda skorða, saman vígðust – svo fór það. En sikling tók til orða: 44. Alexander herra hérhertoga gef eg ríki. En fyrir það að fátæker forgefins ei sníki: 45. Tunna gullsins tæmast skaltil volaðra þjóða; þess skal njóta það manntal að þorns er fundin tróða. 46. Heiðurs leið svo hófið af,hornin tæmdust vínum; dögling tærði Dofra skraf drengjunum öllum sínum. 47. Unntust síðan æru-hjóneins og von til stendur, af æru láns og frægð um frón fylltust báðar hendur. 48. Riddarinn dáða dögling hjádýrsta var í gengi, einn nam ráða ungur þá öllu siklings mengi. 49. Yfrið þægur allra þarástum safnar hraður, forsjáll, sterkur, vitur var vísirs son kallaður. 50. Fósturföður senn þá sinnsótti og móðir hýra og þeim tærði aðgætinn eldinn lagar dýra. 51. Aldrei þurftu þau úr þvíþungri fátækt kvíða, eins kastala inntekt frí átti þeim til hlýða. 52. Ára-þunginn góðan gramgjörði frekt að beygja; einhvern tíma nýtur nam niflung þetta segja: 53. Ellin móða eftir sigeinatt dauðan leiðir, eins hún fara mun með mig, mitt því fólk eg beiði: 54. Að sér láti þóknast það,þá ráðstöfun mína: Jóhannes í Jöfurs stað játa' og láta krýna. 55. Þessu játtu senn með sannseggir linna bóla, engan kváðust heldur hann hafa vilja sjóla. 56. Í höfðingjanna viðurvistvísir æru-metti uppá fagran klæða-kvist kórónuna setti. 57. Sýnast mun það sanntalað:sæmd má aldrei skerða þá sem tekur auðnan að og hún sér þess verða. 58. Ellimóðum vísir vístVilhjálm sótt að þrengdi, hans og góða helið gnýst, hjartað um síðir sprengdi. 59. Einvaldandi yfir láðeftir var hinn fríði; en Alexander æðsta ráð öðlings þar með prýði. 60. Enn hyggst Viðris valur aðvíðar flugið brýna Akvisgran, sem stórum stað, stýrði Karólína. 61. Þjassa-róma þóttist smáðþöll af lundi skjalda, að hann eftir einvíg háð ei fann lindi spjalda. 62. Fremst þó sæi frækleikansframda' í skilmingunni, nafnið loflegt listamanns ljóst ei þekkja kunni. 63. Firrtum eyðir fljóða valfram þegar líða stundir, spurnum hélt um horskan hal hver sá vera mundi? 64. Fékk um síðir foldin gullsfréttað allt hið sanna, en það nægði ei til fulls, ástin brenndi svanna. 65. Alvarleg af ástar byráfram knúin drósa undi heima ekki kyr Ægis ljóma rósa. 66. Með föruneyti fögru þar,fé og gripi dýra á leiðir snýr til Lisbónar liljan frænings mýra. 67. Þegar gramur fregna færfljóðs um komu þangað í mesta heiðri milding skær meðtók lindi spanga. 68. Ungan þá hún öðling leitog hans ljósu hvarma alvarlega ástin heit inntók hjartað varma. 69. (Hvort gefið hefir gullhlaðs ströndgöfugum örva-hnekki leppa eður leggjabönd ljóslega man eg ekki.) 70. Tóku með sér tal um stundtiggi og liljan blóma, virtist honum veiga hrund vitur og hlaðin sóma. 71. Upp við hana bónorð beinbar með sóma hætti, aftök hafði' hún ekki nein að það takast mætti. 72. Lengir ekki letrið það,lilju festi' hann banda, með skarti og sóma skjótt í stað og skemmtun allra handa. 73. Skorta lýði skal þar sístskálar þæga dropa, þar mun hafa verið víst vænt að fá sér sopa. 74. Haukaklettum hilmirs úrhrundi grjótið linna, Gefnar tára gróðrar skúr gjörði margur finna. 75. Yndis sóma æru meðunntust landstjórnendur, allt til dauða ráða réð ríki milding kenndur. 76. Af öllum tærðist elskunnaryndis hjónum fengur, þess vinsælli vísir var víst sem lifði lengur. 77. Svo gef eg nú söguna kvitt* * * sveittur og kvæða-móður; ævintýrið er nú þitt orðið, lesari góður! 78. Öldin beiðist mæt og merkmín ef ljóðin sæi, þetta einnar vikuverk vorkenni og lagi. 79. Bangað hef eg efnið allt,að því máttu hlera, þá mér úti þótti kalt og þoldi ei neitt að gera. 80. Býð eg ekki bögur mínbragarsmiðunum fínum heldur sendi' eg Vignirs vín vinkonunum mínum. 81. Hann sem fékk hér Viðris veittvínið mælsku-ringa, sá ber nafnið gamla greitt goðans Þórsnesinga. 82. Mæðan þver sem margir sjámótgangs þakin kaunum, eins þar verður endir á og Jóhönnuraunum. 83. Greiði smiður himna háhryggðar niðinn manna, leiði yður síðan sá svo till friðar-ranna. Athugagreinar
ans] ands 3. útg.
|
