Sönglof

Mín flughraða ævi mér fyndist ei löng
ef fengi eg að lifa og deyja við söng,
því söngfegurð á við oss alla.
Þó grúfi yfir höfði mér geigvænleg ský,
ég gleymi þér, heimur, sem lifi ég í,
ef upphimins ómar mig kalla.

Ég hrífst sem í leiðslu með hljómanna straum,
mitt hjarta það vaggast í algleymis draum
á dillandi ómanna öldum.
Ég hirði ekki um alheimsins töfrandi tál,
á tónanna vængjum mín borin er sál
að ljósheima leiftrandi tjöldum.