Dæmi:
Það fer ekki hjá því að daginn lengir og lengir.
Látlaust meira og meira að skuggunum þrengir.
Þeir hnipra sig saman og atyrða almanakið
eins og við er að búast.
Og jörðin er alltaf að hverfast um sólina sína,
og seinast finnur hún ljósið á andlit sér skína.
Þá hallar hún sér í himneskri gleði á bakið
og hættir alveg að snúast.
Tómas Guðmundsson: Daginn lengir, 1. erindi