SöfnÍslenskaÍslenska |
Að iðka gott með æruFyrsta ljóðlína:Að iðka gott með æru
Höfundur:Jón Þorsteinsson píslarvottur
Heimild:JS 138 8vo. Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Heilræði
1. Að iðka gott með æruæðstum kóngi himnum á, burtför skal barni kæru búin vera sínum frá. Sé þér fritt so vel megir. Sorgin mitt hjartað beygir, blessist þitt áform, orð og vegir.
2. Ó, haf hér, elsku niðji,aðskilnaðar dýrleg þing, sterkan sprota sem styðji, stálspegil og tryggðahring. Fæ eg þér það í hendur. Þú frá mér burt ert sendur, hvar sem fer haf þó sért ókenndur.
3. Við náðaheit þess hæstahvörn dag styð þú líf og sál. Velgengnin veitist stærsta, vegferðin þó sýnist hál. Frábær dýr frægðarverja fjandmenn lýr sem á herja. Tryggur býr þú við hættu hverja.
4. Þér fyrir sjónir settusérhvörn daginn Guðs lögmál. Glögglega þar að gættu Guði þjóni líf og sál. Hlýðnin er offrið mesta. Ást á þér Guð mun festa, ef þú fer braut lögmálsins besta.
5. Hafðu og hringinn góða,hendi tak hann aldrei af, þann sem hjálpræðið þjóða þér og mér til eignar gaf. Ástarrót herrans hreina, hún er bót allra meina, þar á mót þú munt gæðin reyna.
6. Í Danmörk út ert sendurOrðið Guðs að læra vel. Hæstum Guði í hendur, hjartabarn mitt, eg þig fel. Sjálfur á sjó og landi sé þér hjá, forði grandi til og frá, í friðnum þig leiðandi.
7. Burt frá foreldrum sínumfór Jakob, útlendur var, en Drottinn hélt með honum, hann gjörði auðugan þar. Jakob hét honum að þjóna. Hjartað lét á hann vona, eg þér set soddan reglu eina.
8. Hann hreppti lukku langalandi annarlegu á. Guð láti þér so ganga, geymi hann þig til og frá. Gá þú hans, hann þín gæti, himnaranns þenk á mæti föðurlands friðar öðlist sæti.
9. Eins og Guðs engill leiddiyngri Tóbíam frá og til, gjörvallan veg hans greiddi. Gekk honum þá allt í vil. Unni hann þér þess hins sama, þú sækir góðan frama hvar þú fer, hann þig virðist geyma.
10. Með Ísraels almúgaút í sjóinn gaf hann sig, eins virðist nú hans auga á hafinu að vakta þig og alla þá þér með fara, þeirra á leið bívara, glaður sjá land og landsins skara.
11. Ó, Drottinn, í því landiiðulega gæti þín, forði við glæpagrandi, geymi þig frá allri pín. Þér sé tjáð sæmdin sanna, sért í náð Guðs og manna. Allt þitt ráð efli Guð himnanna.
12. Minnstu og móðurráðameð þeim heitu tárum þrykkt. Það horfir þér til náða þráfalt ef athugar slíkt. Hennar bæn hvörn dag skeður, heit og græn tárum meður. Hjartans væn herrans náðin gleður.
13. Hún biður herrann góðaað hjálpa þér fyrir líf og sál, að vernda þig frá voða, verkin blessa þín og mál. Far af stað friði í sönnum, flykkist að þér blessan hrönnum. Finndu náð fyrir Guði og mönnum.
14. Ó, það mín augu fengiaftur þig með gleði að sjá. Mætti eg lifa so lengi, lofa mundi eg Drottinn þá. Farðu úr faðmi mínum, faðmi þig trúr Guð með sínum verndarmúr. Á vegi sé hann þínum.
15. Ó, hjartans elsku niðji,eg fel þig í Drottins hand, heim og heiman þig styðji, hjálpi þér um sjó og land. Sonarkind sæmd átamin, sjáist þinn réttur framinn. Góður minn, Guð blessi þig. Amen. |