SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (334)
Afmæliskvæði (25)
Ástarljóð (4)
Baráttukvæði (1)
Bæjavísur (6)
Bænir og vers (5)
Daglegt amstur (21)
Eftirmæli (2)
Ellikvæði (2)
Formannavísur (4)
Gamankvæði (24)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (5)
Heimsádeilur (2)
Helgikvæði (1)
Hyllingarkvæði (29)
Jólaljóð (20)
Lífsspeki (14)
Ljóðabréf (10)
Náttúruljóð (49)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (1)
Skáldsþankar (55)
Særingar (1)
Tíðavísur (17)
Tregaljóð (8)
Vögguljóð (1)
Þululjóð (6)
Ættjarðarkvæði (9)
Ævikvæði (1)
Jóhann frændiFyrsta ljóðlína:Komin eru að leiðarlokum
Höfundur:Haraldur Zophoníasson frá Jaðri
Heimild:HérSvarf 2013-2014. Viðm.ártal:≈ 1975
Tímasetning:08.12 1984
Flokkur:Minningar- og erfiljóð
Skýringar
Eftirmæli un Jóhann Kristinn Pétursson (Jóhann Svarfdæling)sem jarðsettur er í Dalvíkurkirkjugarði 08.12. 1984
Jóhann og Haraldur voru frændur
Komin eru leiðarlokin.
Lífsins gáta ráðin er. Undan sínum æfislitum enginn getur forðað sér. Fyrir bleika feigðarljánum fyrr eða síðar hnígur hver. Þæg var hvíldin þreyttum manni. Þrauta sárra slokknuð glóð. Oft á tíðum æfigata ærna lá á brattans slóð. Þungt var stundum fyrir fæti, færðin reyndist miður góð. Ungur fór hann yfir hafið ókunnugra landa til. Efalaust þá orðið hefur í hans lífi þáttaskil. Vistin lengdist í Vesturheimi varaði um áratugabil. Einhvernvegin aldrei naut hann umhyggju hins nýja lands. Reikaði stundum raunamæddur refilstigu einfarans. Heim til fróns og föðurtúna flaug þá löngum sefi hans. Furðu hár að vexti var ’ann. Vart munu um það dæmi tvenn. Kunnur af um veröld víða. Verða mun svo lengi enn. Höfuð bar og herðar yfir hvar sem fór hann- aðra menn. Hvar sem frænda leiðir lágu landi og þjóð til sóma var. Víða um lönd og einnig álfur Íslands nafn og hróður bar. Hreinum sínum heiðursskildi hélt á lofti, allstaðar Hrófatildri og heimsins prjáli hafði aldrei mætur á. Greindi fljótur rétt frá röngu, rökin aldrei brugðust þá. Vandaður til verka og orða. Virðing fylgdi og æra há. Ár og daga orðstír ljómar yfir víðan landa hring. Kappans horfna hvergi fyrnist kostagnótt og hyggja slyng. Þjóðin krýnir þökk og heiðri þennan gengna Svarfdæling. Frændi kær nú farinn ertu fyrirheitna landsins til. Er þar birta ævarandi. Engin dægra og náttaskil. Þar er góðum gott að vera, guðs í friði, ljósi og yl. |