Uppnuminn fyrir ofan garð

„Fyrsta vísa skáldsins. Hann var á áttunda ári og á Kolfreyjustað, gekk út og niður fyrir svonefndan Kerlingarfót í túninu um vetur er snjór var á jörð og svo aftur á bak í spor sín heim aftur og faldi sig. Hans var leitað; förin urðu rakin ofan eftir en hurfu þar og lágu hvorki lengra né til baka aftur, rétt eins og barnið hefði orðið uppnumið.“