Bið ég höddur blóðugar

„Eitt sinn reri Björg á Látrum sem oftar, þó óvenja sé þar að konur rói. Var það þá í sátri að stormur var sunnan. Báðu þá skipverjar Björgu að hún léti þá njóta listar sinnar og kveða niður nepju þá er erfið mundi í land er hún væri kraftaskáld og mætti því reka. Björg yppti öxlum og lézt ei vita hvað því liði, kvað þó vísu þessa: Bið ég höddur blóðugar o.s. frv. . . .
og lygndi sem á daginn leið því fjallakast hafði á verið um morguninn og fram eftir deginum en gekk í útnyrðing er á leið svo byr varð í land.“