Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Milli vonar og óttaFyrsta ljóðlína:Ég kvíðandi stari - og klukkan er eitt
Höfundur:Sigurður Júlíus Jóhannesson*
bls.39
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1910
1. Ég kvíðandi stari – og klukkan er eitt –í koldimmu þögullar nætur, ég get ekki sofið og sál mín er þreytt, ég sárbændi guð minn, það dugði’ ekki neitt, hann örvænting einráða lætur.
2. Mig hryllir við tönnum hins gapanda ginsá gráðugu vonbrotaljóni; sú tálvon, sem flæktist með kyni til kyns, í kjarkleysi rak mig frá þessu til hins og hlær svo að helsærðu flóni.
3. Ó, reyndu nú, sál min, að vinna þér værðog vakandi láttu þig dreyma um „hana“, þá veit ég þú friðsælu færð og fögnuði verður og lífskrafti nærð, því þar áttu – þar áttu heima.
4. Ég augunum loka – í leiðslu ég hnígog leita aö ástinni minni, á hugsjónavængjum til hennar ég flýg, við hurðina stöðvast, að gættinni síg og hlusta – já, hún er þar inni!
5. Eg höndina titrandi’ á hurðina leggog hljóðlega gættina víkka, og hraðara bærist i brjósti mér negg, þar brenna mér logar um svignandi vegg og margteygðir strengir þar stríkka.
6. Ég horfi’ á þig, elskaði engillinn minn,ég öfunda koddann; þú sefur, svo læðist ég til þín i anda inn og ástþyrstur snerti ég munninn þinn. þig sál mín að sjálfri sér vefur.
5. En augað er lokað; mig langar svo heittþað lifandi hyldjúp að kanna og vita, hvort ekkert, hvort ekkert er breytt, hvort undirdjúpsstraumarnir skeikuðu’ ei neitt við rokhviður rægjandi manna.
6. Hví hugsa ég þannig! – Ó, þetta er synd!Ég þarf ekki’ um staðfestu’ að efast; hún á ekki breyting, sú alfagra mynd; ég iðrandi fastar að hjarta mér bind mitt allt – víð það sorgirnar sefast.
7. Svo hvíli ég alsæll um augnabliks tíðog andsjón á myndina stari; mér finst hún svo heilög, svo himinfríð; ætlar hamingjan mér þessa guðlegu smíð? Hvað sál mín er þyrst eftir svari! |
