SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Íslandssöngur Norðmanna (Yderst mod Norden)Fyrsta ljóðlína:Lýsir af eyju við ísþoku slóð
Höfundur:Andreas Munch
Þýðandi:Matthías Jochumsson
bls.416
Viðm.ártal:≈ 1875
Skýringar
Í Þjóðólfi 5. maí 1891 (bls. 81) birtir Matthías kvæðið með eftirfarandi skýringum:
Þótt síðasta versið þyki, ef til vill, eiga miður við nú — kvæðið er ort fyrir 1874! — þá álítum vér alveg rangt að sleppa því. Þetta fagra kvæði er þess vel maklegt, að allir Íslendingar kynni það og syngi. Því miður mun skáldið hafa farið alveg á mis í lífi sínu við þakkir eða viðurkenningu af vors lands hálfu fyrir það; en víst ætti það lengi að geyma Munchs minning. Kvæðið er torvelt að þýða sakir þeirrar MEIRA ↲ 1. Lýsir af eyju við ísþoku slóðúti við Dumbshafið kalda,þar sem við berglogans leiftrandi glóð leika sér fornmyndir alda,þaðan í svanaham sagndísin fróð sveigir falda.
2. Út til hins kynlega, logfrána landsleitaði fornhetju skarinn,öndvegissúlur frá hásætum hans helguðu leið yfir marinn,norðurheims tungan hins norræna manns nam þar arin.
3. Meðan hin nátengdu norðurheims löndnornin í sundur réð draga,lagðir þú, Ísland, með letrandi hönd lífsfræin komandi daga;þar vannstu festa vor frændsemisbönd, fræga Saga!
4. Ástkæra þjóð, þó þín örlaganornútlendu valdboði hlýði,heyrir þó Noregur helgur og forn hróp þitt í forlaga stríðidunar nú, Ísland, sem Darraðar horn djúpt úr víði! |