Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
FífaFyrsta ljóðlína:Fífa — litla frænka mín —
bls.123-124
Viðm.ártal:≈ 0
1. Fífa — litla frænka mín —fín og björt er krónan þín, eins og var hún þar og þá, þegar sat ég ánum hjá. Við skullum ekki hafa hátt: Í heiminum eiga sumir bágt, öðrum þó sé dillað dátt. 2. Fegri þykir fjólan blá,fleiri hennar prýði sjá, hún á rót í hlýrri grund, heimur þinn er forarsund, þar er fædd þín mildi og mýkt, — mýkra er ei silkið ríkt. Er það nokkru lagi líkt? 3. Þeir sem báru þreytukrossþágu hjá þér mjúkan koss, fengu hlýlegt klapp á kinn — kalt þó blési himinninn. Veiztu svo, hvað viðsjálft þér varð að treysta þeim — og mér? Heimurinn líkist sjálfum sér. 4. Fífa litla, hvít og hrein,heimurinn kann á ýmsu grein: svo hann þiggi þökk og hrós þarf hann alltaf meira ljós — fyrir þann sem aldrei er óhultur, þá skyggja fer, fannst honum rétt að fórna þér. 5. Hann er svona harðleikinn:hnoðar þér í lófa sinn, ber þig inn í bæjargöng, býr til úr þér „fífustöng“, dýfir þér í gamlan grút, geymir þig í lampastút, — bíður þess þú brennir út. |
