Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
1. Ríður Harpa í tún, roðar röðull á brún, rósum stráir um löndin og æginn. Vakna sveinar við það, glaðir hlaupa á hlað, Hörpu vilja þeir leiða í bæinn. 2. Það er mjög fögur mær,ung og yfirlitsskær, ofur góðleg og hýrleit á vanga. Hárið mikið og frítt, lokkar ljósgulir sítt í liðum niður um herðarnar hanga. 3. Vörum eldheitum álíka leika sér smá ljúfu brosin með jungfrúar blíðu. Stillt er fjörug hún er, pilt hvern hænir að sér, hún þá töfrar með viðmóti þýðu. 4. Vetrarkuflum í grá,huldir hrími og snjá, standa hnúkarnir öldruðu fjalla. Harpa andar þá á, ungir eru þeir þá og af sköllunum hærurnar falla. 5. Þegar strengi hún slær,haf og hauður við hlær, hætta öldur við kletta að drynja. Hætta ýlunum strá, huggast eikurnar þá, hætta vindunum fyrir að stynja. 6. Kaldri niður í jörð,meðan hríð geisar hörð, hvílist sofandi frækornið unga. Hörpu heyrir það klið, og þá vaknar það við, vetrar kastar brott feldinum þunga. 7. Sprettur fiskur í sjá,lítið leik bregður á lambið, grænkuðum fjalla í geirum. Hoppar kálfur án bands, stígur fetfljótan dans, folald lífað á rennsléttum eyrum. 8. Skemmta skepnurnar séreftir eðli því, er veitti alfaðir sérhverri hljóta. Höfum huga þó fest: gaf oss guð drottinn best, gleði sumarsins mönnunum njóta. 9. Meður þakklátum hug,meður hönd, hvatti dug, tökum hressir mót sumrinu, bræður, þá mun annast vort ráð, blessa lýði og láð faðir ljóssins, sem kjörum manns ræður. |
