Sunnudagsnótt á þorra

Bleikfölur máni merlar glæra ísa,
mannvanur draugur uppi á þaki gellur,
himinsins festing háar stjörnur lýsa,
hömlulaust blóð um þrútnar æðar svellur.
Af nöktum iljum naumast skrefhljóð rísa
er nakið hjú með syni bóndans fellur.

Heitorðum anda ungar, rjóðar varir;
ástin er ljúf um kaldar vetrarnætur.
Bergvatnsá niðar viður votar skarir.
Vinkonu sína huldupiltur grætur.
Klóloðin rjúpa á næsta naumu hjarir
og náttblind tófa snapar frostnar rætur.

Hryssurnar snúa höm í norðanvindinn,
halar kúnna liggja niðri í flórnum,
frosin er mýri og lögð er tæra lindin,
lagðsíðar kindur þynnast undir bjórnum.
Að morgni gleymist sælli meyju syndin
er sóknarprestur blessar allt úr kórnum.