A 225. - Ein bæn og játning til Guðs

Ein bæn og játning til Guðs
[Nótur]

Á þig alleina, Jesú Krist,
er mín von hér í heimi.
Hlífð þín gjörir mig hólpinn víst
hjástoð annarri eg gleymi.
Frá öndverðu var enginn sá
og aldrei heldur fæðast má
sem kvittað fái mig kvölum frá.
Kalla eg þig á,
hjálp þinni lát mig, Herra, ná.

Mín synd er þung, og þó mjög mörg,
þrengir það hjarta mínu,
frelsa mig við það fár og sorg
fyrir þinn dauða og pínu.
Við sjálfan föður mig sáttan gjör
sem fyrir mig ei þyrmdi þér
við syndaklif því kvittur er.
Kriste, halt nú hér
líkt sem þú virðist lofa mér.

Gef þú mér, Jesú græðari minn,
glóandi trú og hreina
svo að eg náð og sætleik þinn
sannliga mætti reyna.
Öllu framar að elska þig
og náungann sem sjálfan mig
að framför mín sé friðsamlig.
Forða mér heljar stig,
lát djöfla, girnd ei gleðja sig.

Heiður sé Guði á himnatrón,
hæstum föður alls góða,
og Jesú Krist hans sæta son
sem leysti oss frá voða,
helgum anda með sama sið
sem ætíð veitir kristnum lið
að ást og trú oss auki við
í þessa heims tíð,
síðar eilífan eignust frið