A 204 - Eg vil eina jómfrú lofa | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

A 204 - Eg vil eina jómfrú lofa

Fyrsta ljóðlína:Einn Herra eg best ætti
Bragarháttur:Átta línur (tvíliður+) þríkvætt: AbAbCdCd
Viðm.ártal:≈ 0
Eg vil eina jómfrú lofa
Ein gömul vísa snúin og umbreytt Jesú Guðs syni til lofs.
[Nótur]

1.
Einn Herra eg best ætti,
er mínar syndir bar,
að prísa af mesta mætti,
því mér svo góður var.
Hans blessað nafn vil eg bera
í brjósti og sleppa ei.
Sú hlíf mun hollust vera,
hvort eg lifi eða dey.
2.
Lát mig nú, Herra, læra,
lofið að vanda þitt,
þér hæfir heiður og æra
en hjartað kalt er mitt.
Send þú mér nú það sinni
eg syngi af hjartans grunn,
hvört eg er úti eða inni
um öll þín verkin kunn.
3.
Minn Jesú morgunstjarna
og mætast balsam ert,
þér vil eg þjóna gjarna
svo þú minn túlkur sért.
Gjör sálina, Herra, hreina
áður hún kemur fyrir dóm,
sem gullið og gimsteina,
svo getur hún reiknast fróm.
4.
Samlíkur sólinni kláru,
sem yfir heiminn skín,
þínir geislar blíðir báru
burtu sorg og pín.
Á vald þitt vil eg mig gefa,
eg veit þú slökkur út
(þar sem eg ekki efa)
angur og alla sút.
5.
Allfagran englaskara
þú æ til þjónustu fær,
þeir taka trúliga vara,
hvað skipar Herrann kær.
Guð faðir þig sjálfur setti
við sína hægri hönd.
Þú ræður og stýrir rétti
og ríkir um öll lönd.
6.
Þó gjöri eg þín boð að brjóta
bæði með orð og verk,
láttu mig náðar njóta,
nóg er þín höndin sterk.
Binstu fyrir blessaðar undir
bræði og reiði þín,
afmá þú allar syndir,
mig angrar vonskan mín.
7.
Í syndinni mín móðir
mig gat, og það er víst,
í sáru synda flóði,
síðan hef eg vafist.
Því stend eg vesæll í voða
nema veiti Jesús lið,
og sjálfur sendi að boða
samviskunni frið.
8.
Því flý eg til þinna náða,
þú kannt vinna bót,
annað er ei til ráða,
eg bið af hjartans rót.
Við blessuð orð þín eg blífi,
bæði til sjós og lands,
æ meðan eg er í lífi,
svo aldrei verði á stans.
9.
Svo lengi sem eg hjari
í sorg og eymdardal,
í ótta Guðs framfari
og fýsist ei meir en skal.
Þinn andi endurnýti
allt mitt hjarta og sinn,
svo ljóta eg löstu flýi
legg til styrkinn þinn.
10.
Ó, heilagi lífsins Herra,
heyr nú hvörs eg bað,
þín æra ei skal þverra
af hjarta eg girnist það,
að fari eg ei fyrr að sofa
en frelstur af allri neyð,
minn lausnara megi eg lofa,
mig leysti frá andar deyð.
Amen.