Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Sveinn Þorleifsson *Fyrsta ljóðlína:Enn man ég sár það er sára
Höfundur:Einar Andrésson í Bólu
bls.46–47
Viðm.ártal:≈ 0
Sveinn Þorleifsson (Undir nafni ekkju hans) 1. Enn man ég sár það er sára mér sárastan vakti tárblandinn trega, svo löngum týndist mér yndi, enn man ég vininn minn væna, þann vakti mér gleði, enn man ég æskunnar stundir, þó um séu liðnar. 2. Enn man ég harm þann er harmamér helst gekk að hjarta, á brjósti mér ben* þegar vakti brandur* forlaga, hjartkæran einan þann áttag elskhugann besta, dauðinn með harðvígri hendi mér hreif brott úr örmum. 3. Krepptu mér sorgir að sefa,*er sá ég þig beygðan særandi sjúkdóma viðjum, er síst mátti losa, huga míns unaðsemd eina, sem áttag í heimi, ástfólginn virtir mig ástar sem aldrei nam rofna. 4. Vissi þinn víðskyggni andií vændum sér átti fríun og frelsi af nauðum, því fagnandi þreyði. Nú er þér sæl ofar sólu með sannhelgum fengin græðing á meinum og mæðu svo minnist ei harma. 5. Heilbrigði hverful þó fyndist,var hugur þinn sami, hóglátur hversdags og skemmtinn, en hafnaðir glaumi, alls var þér snilli að öllu in ítrasta lagin, dyggð var þinn einkunnar aðall, frá oflæti sneiddur. 6. Fjörs213 meðan tæmast ei tímar,eg trega þig látinn, endur þá fæ ég þig fundinn því fagnar minn andi, mínu þín minning í hjarta skal mynduð þeim rúnum, enginn sem af máir tími, uns aldur mig þrýtur. Athugagreinar
Sveinn Þorleifsson á Ysta-Mói í Fljótum (1822-1864). Sjá Skagfirskar æviskrár 1850-1890 I, bls. ...
2.3 ben = sár. 2.4 brandur = sverð. 3.1 sefi = hugur. |
