Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Vinakveðja Ingólfs Arnarsonar til Jústitsráðs Magnúsar Stephensens þann 1. sept. 1807.Fyrsta ljóðlína:Úti var eg að einu hóti
Höfundur:Benedikt Gröndal eldri
bls.82–87
Viðm.ártal:≈ 1800–1825
Tímasetning:1807
1. Úti var eg að einu hóti,innan veggja þó mér rynni létt um brár á legi náttar léttir harma, dauða barmi; Arnar þóttumst enum forna upp að hvoli göngu þola; niðri þykk í þungu veðri þoka svamm yfir hverjum gamma.*
2. Blöstu gnæf við bláu rjáfribökin fjallatinda röku; spenntu belta bólstur oltin bungur merskis,* frævi þrungnar. Flókar þöndust fram um rindi* fiskjar-heima lyftir geimar* gusu-rákum eftir óku eirulausir fjalla geirum.
3. Gegnum bliku grárra dúkagnæfa þóttu fjarri sævi masturtoppa tríur uppi, teygðar úr bugðum lofti fleygðu. Skýjum fám í freku rúmi fleytti blær, sem þótti væru bökum svört, og orma artar,* iðuðu fram á gyltum kviði.
4. Fagurri sjón á djúpum dúnidreyfðu lofta bylgjur hreyfðar; þys og drun í austur-álfum eyrum fluttu hvininn meira. Þoku velti fram úr flókum feikimiklum reykjarhnykli hvaðan ægir digra drógu dráttakraftar snúna þáttu.
5. Hám varð uppi hvols á toppihnetti grám að viðurnámi ofanhvítur ara-þviti,* orpinn grænu jurta þorpi. Eyddi bráðla áfram ruddum endurhrísluðum þoku vendi. Gelmir* brast úr bliku álmum böðvarkænn á fornar stöðvar.
6. Snúðugt þerrði bogna bráðum,brákaða (niður af fjöðrum* láku úða hnappar hvols um typpi) hyrnu gula* fóta þyrni.* Rammlegur stóð í rostuvoðum, ryði lestum, Arnar niður, Ingólfur, kominn á aldið vengi ara glitnis veðurslitna.
7. Fýsnahvöt að fornum þvitafram mér hrundu bólum undan; öldungmenni vort eg vilda værugjarnann líta nærri. Hjarna kúlu* huldi stála- húfa spennt og grómi pentuð; bogið nef og ötul augu undan barði sá eg stundum.
8. Hæru strýi hreykti bárumhafið skinn á beinum kinna; millum þess á meiru felli* moldar gárar niður skárust. Þannig leirugar flóðs í fjörum fallið haf um lendur stafar feitar æðar undan stara eggjum-tenntra biturleggjum.
9. Niður af vangafyllu fiðri,föllnu inn að jaxla ki[y]nnum, silfurleitir lokkar skulfu langir skeggs á miðju fangi; eftir holum haddar veli* hrundu niður að faxi grundar fram sem blys í fjörugum klösum f*agurmerlaðar úðaperlur.
10. Breiður hékk á bragnings síðubuklari þykkur ryði miklu; hringum ofin um bak og bringu brynjustakka slitur dynja. Sett voru klæði kífs* en rauðu köngulvofna þráðar öngum;* gróms í korpu þvældum þrömum þokubroddar niðri loddu.
11. Glitraði hvass úr greipa mótumgulli vafiður fagurskafinn, (hvítnuðu *geldar hnúa *spildur, hneitir í glærum lofta smærum); Arnar sonur hann lét hvína, heinþynntan á ara steini; skella lét við áttum öllum öldungmenni kveðling þenna. > Ingólfur kvað
12. Vaki vættir,vaki álfar, hamingjur fornar, hollar Ingólfi! Vakið og árnið með Arna bur góðra fara göfugmenni, börnum Óleifi, bestum allra vina minna á Viðareyju.
13. Árnið Magnúsiallra heilla, heilla allra og hamingju. Er mér hjartlagin öðlings vinar gift og gæfa. Gegni landvættir!
14. Buldur heyrðist barinna skjaldabresta við í þoku niðri. Huldar vættir og álfar aldnir önsuðu þannig landnámsmanni:
15. Heilir, Ingólfur,og heilir allir sem þú vilt að sé! Erum Ólafs ni allir snúnir, viljum allir vel.
16. Óskum allirað Magnúsi hlotnist heilla hvað; allar hamingjur Ólafs syni vilja fylgja fá.
17. Allar gáttirfyrir göfugmenni skulu skyggnast um: Efunargjarnir munu æ vera hraktir hverju sinni. > Ingólfur kvað
18. Hrindið heilarhappa-dísir fáki lagar til fara góðra! Skilið mér aftur skörungmenni sigurgefnum og sælstum allra! Athugagreinar
1.8 gamma: bæ.
2.4 merski: jörð, land. 2.5 rindr: brúkað fyrir jörð. 2.6 lyftir geimar fiskjar heima: þoka er upp sté af sjónum. 3.7 orma artar: eins og ormar. 5.3 ara-þviti: ara-steinn. 5.7 gelmir: örn. 6.1 ›: örninn. 6.2 ›: arnarins. 6.4 hyrna gul: gult nefið; fóta þyrni: (með) klónni. 6.8 ara glitnir: arnarsteinn. 7.5 hjarna kúla: höfuð. 8.3 á meiru felli: á hörundi. 9.5 haddar völur: hárleggur.. 10.5 klæði kífs: herklæði. 10.6 köngulvofna þráðar angar: köngulóarvefur. 11.3 geldar: blóðlausar, magrar; hnúa spildur: hendur. |
