Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Ésúsarrímur 2Önnur rímaBálkur:Ésúsarrímur
Fyrsta ljóðlína:Einn er búinn bragurinn
Höfundur:Tryggvi Magnússon*
Heimild:Tryggvi Magnússon: Ésúsarrímur.. bls.17–28
Viðm.ártal:≈ 1950
Flokkur:Rímur
1. Einn er búinn bragurinn,burt er flúinn þróttur minn. Bifurs fúinn báturinn bröltir nú á ljóðpollinn.
2. Á öllu vetur vinnur slig,væri betra að hvíla sig, skelfa hretin mögnuð mig, mín aðseta’ er hörmulig.
3. Öðruvísi var sú tíð,vann úthýsa frá mér kvíð Himnavísis herlegt smíð, hrundin lýsigulls dáfríð.
4. Þá var hossað högum mín,hresstum oss með fögur vín, Ægis blossa eikin fín ótal kossa gaf mér sín.
5. Þrjóta náir söngva sagl,sjótir þjáir mansöngsstagl, ljótum á er óði bagl, áfram má við ljóðaþvagl. > * * *
6. Jóhannes hét nýtur mann;nú ég lesa vil um hann: Gelmir kesju gildur vann gera Jesú veg beinan.
7. Þeygi smár á velli varvitur ári bengríðar, úlfaldshára úlpu bar, afar knár og digur *þar.
8. Fjölnis snót á frábærrarfræðslu njóta dróttirnar. Þornabrjótur beysinn þar bjó hjá fljóti Jórdanar.
9. Skírði plátu Þundur þarþá sem játa syndirnar. Við sína kátur sveina var; sjálfur át hann flugurnar.
10. Eitt sinn klár til köllunarKristur gár til Jórdanar, – tjá það skrár mjög trúlegar – tvisvar ára fimmtán var.
11. Jóhannes með sveinum sásjálfan Jesúm til sín gá Jórdans flesjum fögrum á, fleina blesinn mælti þá:
12. „Sjáið þann sem þarna fer,það er hann sem kominn er. Spádómanna kynnir kver hverra manna þessi er.
13. Að oss vinda ætlar sér,– Alvaldskindar jóð það er – heimsins synd á herðum ber Herjans kyndla ramur grér.“
14. Kristur hælinn koma vann.„Komið þið sælir!“ innti hann, skjótt við mælir skírarann: „Skír mig dæli heiðursmann.“
15. Aftur hjörva gegndi grér,Grímnir örva þannig tér: „Stórum þörf er meiri mér, málma Njörvi á skírn af þér.“
16. „Allt sem rétt er,“ ansar hinn,„oss tilsetti skaparinn, öngvar glettur gilda’ um sinn, gerðu þetta, karlinn minn!“
17. Þannig kýta þeir saman,– þeygi nýtast soddan kann – Jesús ýtinn jagast vann, Jói hlýtur skíra hann.
18. Skírði fleira skatna liðskálma Freyr með prúðan sið. Þarna meira’ en misserið málma eirir þollur við.
19. Jarli leturs lýsir mas;ljótt karltetrið hafði fas. Hans er getið helst við þras, Heródes hét hann Antipas.
20. Getið sé um gylfa þann,Galíleu stýra vann. Um það hve sig uppdró hann ekkert félegt segjast kann.
21. Einkanlega elskar jallallavega svikabrall, gæðatregur, gjarn á svall, – geysilega vondur kall. –
22. Sjálfur Fjandinn fúlum blésfítonsanda’ í Heródes. Þollur branda þar um les; þá var stand með Jóhannes.
23. Illa gáði að sér þáoddaláða *reynir sá; svo sem áður innt er frá iðka náði skírnarstjá.
24. Kenndi tóman sæmdar siðsífellt rómað valmennið. Ofboð frómum verst þó við var hórdóm og gjálífið.
25. Járna flesju Jólnirinn,Jóhannes, er vandlætinn; téður kesju hirðir hinn Heródes, var rangsleitinn.
26. Trauðla góður tjörgu Þórtældi fljóðin kostasljór og síns bróður uppá fór auðarslóð og drýgði hór.
27. Jói svona síst kann viðSalómonar lífernið. Alveg honum óar við, eins og von, er slíkum sið.
28. Járnakálfur jarmaði,jarlinn sjálfan skammaði. Þvílíkt álfa áræði er nú hálfgert glapræði.
29. Helst með vesen harðsnúiðHeródes brást reiður við. Járns lét gresið jagfengið Jóhannes í tugthúsið.
30. Alls kyns þrenging hrelldi hann,huggaði enginn skírarann, sáralengi’ í svörtum rann sómadrengur hírast vann.
31. Fátt var léð til líknsemdar,la á beð dýflissunnar. Ekkert geðug ævin var, illri meðferð sætti ’ann þar.
32. Jarl ei lausan lætur hann,líftjón kaus á skírarann; af honum hausinn höggva vann. – Hinn ei rausa meira kann. –
33. Heldur vægir þegninn þá,þetta nægir honum stjá. Þó ei hlæja’ að þessu má; það var ægilegt að sjá.
34. Svona trúi’ ég sá dæisínu lúinn af starfi. Hún var búin hans ævi, hann er nú úr sögunni.
35. Ljóðin áður inntu frá,óður náði þar um tjá: Stóðu báðir bekknum hjá bjóður náða og Jói þá.
36. Greppur hagur, gallafrí– gjörði bragur lýsa því – skær og fagur skálmatý skírði lagarstraumum í. 37 Starfi slíkur gekk með glans gjörðir líka skírarans, sæmdarríkum syni manns. Sögunni víkur nú til hans.
38. Skírnarslarki skolaður,skjaldan kjarkinn hann brestur, oddaþjarkur óblauður eyðimakar til gengur.
39. Ullur branda út á ranneyðisandinn glóðheitan. Fullur af anda heilags hann hitti Fjandann þar sjálfan.
40. Jesús flýja varla vannvoða lyginn Andskotann. Fasta í allfrægur hann fjörutíu daga kann
41. Jesús Kristur auðn út áöngvar vistir hafði hjá. Mikið þyrsti manninn þá, matarlyst nam einnig fá.
42. Sverða hróki svinnum þarsultur jók á freistingar; gaula tóku garnirnar, getur bók um hörmungar.
43. Másuðu lungun eymdaróm,urgaði tunga skrældan góm, undir sungu iðrin tóm ógnar hungurlegum róm.
44. Kölski girnist Kristi’ að ná,kjafti firnaljótum brá; fölskum glyrnum gaurinn sá gaut einbirni drottins á.
45. „Best er að reyna brögð ótrauð,“böls óhreinast sagði skauð. „Þessum steinum breyttu í brauð, bannaðu mein og léttu nauð.
46. Guðs ef réttur arfi ert,allvel þetta færðu gert, það mun frétta þykja vert ,“ þrjótur prettvís mælti bert.
47. Drottins sauður svar nam tjásvörtum kauða vítis þá: „Lifa brauði einu á enginn hauðurbúi má.
48. Því á storðu má hver mann,“meiður korða segja vann, „mat, sem borðar mjög góðan, með Guðs orðum blanda hann.“
49. Þannig hjalar þorna Freyr,þögnuðu halir báðir tveir; þar um tala tjáði ei meir, til Jórsala fóru þeir.
50. Inn í musterið þeir gá,uppá burst þeir klifrast *há; Kristur hlustar Kölska á, kaldur gustur *blés um þá.
51. Kölska brettist kjaftur á,Kristi settist Djöfsi hjá; allur fettist Fjandinn þá, furðu grettinn til að sjá.
52. Rammslægastan hót með hörðhrekki brast ei púka vörð: Skoraði fast á nadda Njörð niður kasta sér á jörð.
53. „Skrifað stendur,“ Skrattinn kvað,„skjöldung kenndi himna það, hann mun senda engil að ei þig hendi neitt bölvað.
54. Þig skulu ljót ei mæða mein,málmanjótur, í þér bein ekki brjóta áttu nein eða fótinn reka’ í stein.“
55. Þrautir leysti þorna ver,þetta hreystisvarið tér: „Aftur veistu, álmagrér, ekki freista Drottins ber.“
56. Jesús staka stilling bar,stóðst óslakur freistingar. Ekki hrakið þrjósku þar þó af baki dottið var.
57. Upp á fjall þeir arka ná,yfir falleg ríki sjá, heiminn allan horfa á. – Hressir kallar voru þá. –
58. Kristur iðar sætt með sinn,sagði við hann Andskotinn: „Leggstu niður manni minn mig tilbið sem drottinn þinn.
59. Ef þú gerir eins og ber,“ýlduhverasjóli tér, „allt hvað sér þú álma grér, ætla ég mér að gefa þér.“
60. Kristur varast Kölska réð,klækja hara gat við séð; lét ei fara langt sig með lymskupara þrælbeineð.
61. Ansvör nistis njótur fann,nokkuð byrstur gjörðist hann. Mælti Kristur margt við þann myrkra ystu höfðingjann.
62. „Snáfi’ að bragði burtu núbrennu Agða vættur sú, Drottinn sagði drengjum trú. Djöfuls flagðið, heyrir þú.
63. Þrætu stórum efldu ys,ýtar fóu sátta’ á mis; kostasljór með kjafta þys Kölski fór þá heimleiðis.
64. Heldur lítinn heiður fannhelst vill bíta frelsarann. Ekki sýta Satan vann, sjálft Helvíti gleypti hann.
65. Saman lauk sér frónið fyrst,foldar baukur lokaðist, mæða aukin magnaðist, moldin rauk um Jesúm Krist.
66. Loksins sóttist ljóða smíð,langa dróttum stytti tíð, gaman þótti greindum lýð. Góða nótt ég öllum býð. Athugagreinar
7.4 var > þar Iðunn.
23.2 reinir reynir Iðunn. 39.3 heilags] helgum Iðunn. 50.2 há] fá Iðunn. 50.4 blés] lék Iðunn. 52.3 Skoraði fast á] lagði fast að Iðunn. 53.3 engla] engil Iðunn. 53.4 ei þig hendi neitt] ekkert hendi þig Iðunn. 56.2 óslakar] óslakur Iðunn. 60.4 lymskusnara] lymskupara Iðunn. |
