SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Passíusálmaplús - Undir gafli Hallgrímskirkju í SaurbæFyrsta ljóðlína:Morguninn eftir andvökunótt
Höfundur:Sigurbjörg Þrastardóttir
Heimild:Són, tímarit um óðfræði. bls.5. árg. bls.
Viðm.ártal:≈ 2000
Tímasetning:2007
Morguninn eftir andvökunótt
illra drauma og himintungla af brautu rísa blóm í túnfæti skáldsins og klæði blakta (innra þig angrið sker) þá er gott að ganga inn með Strönd og gá að söngvum um herrans Kristí dauðastríð halda í höndina á trúnni tyggja jerúsalemskan pálma. Daginn eftir vökunótt yfir særðum vini situr tjaldur á steini við leiði skáldsins (blóðdropar dundu þar) þá skal gengið í grasgarðinn ofan við kirkjuna hvítu tígulsteinda þar vagga bjarkir í vindi og bláar klukkur (innra þig angrið sker) þar má syngja í hljóði finna afskorið eyra í grasi horfa út yfir Hvalfjörð rífa í hárið á trúnni. Svo kemur kvöldið sólmyrkvinn og Botnssúlur hverfa í sortann. Annan dag undir fréttum af ókyrrð í eyddu landi í Betlehem, Nablus, Gaza eða Golgatahæð (blóðdropar dundu þar) má falla á kné í hlíðar eða klífa turninn mjóa meðan einhver glamrar á orgel horfa inn eftir hafi hermannagrænu á lit. Yfir öðrum botni innhafs er sammæðra sól að sortna (dapurt dauðans stríð) tveggja ára börn í blóði táningar slengja grjóti brotajárnssprengja í bænar stað hungur í rifnum húsum þá er erfitt að tolla í turni við íslenska strönd þótt þakið sé skothelt, eiri lagt – krossar vaxa við kirkju. Kannski er Kristí pína gleymd (mæðusöm urðu myrkrin) því enn er fólki fórnað í sama svörð. Svo kemur sandbarið kvöldið og þyrstum býðst bensín í klút eins og edikið forðum. Þá mótar fyrir Hauskúpuhæð yfir Hvalfjarðarströnd í þoku. Og enn, að lokinni líkvöku yfir línhvítu enni bróður, systur, dóttur, móður, (dapurt dauðans stríð) er vant að leggjast í fjöru finna saltvatnið særa tungu draga hljóðlega þyrna úr enni flétta bláklukkukórónu þétta því blómin spretta að ári aftur úr sömu mold. Þá er í lagi að leggjast og tárast á leiði skáldsins og sjá kirkjugluggana glóa og Ferstikluhimininn hvítna því senn kemur sunnudagsmorgunn saffransól og hvelfingar standa opnar. Þá er óhætt að tjarga bát og draga um vonarvötnin mæna á kirkjuna ljósu og Getsemane við gaflinn og purpuraklæðin prestsins blaða í gömlum sálmum – og gleyma engu – því enn koma andvökunætur þar sem einhver liggur í rúmi og sjötta orð Kristí á krossi er harðangurssaumað í svæfil þá má gráta, gantast, vaka losa um takið á trúnni ráðgera ferðir um fjörðinn með hárrétt tungl fyrir stafni (mildari urðu myrkrin) því enn vakna klukkur í túni og ljós á leiði skáldsins. Og eymdanna öld hin nýja mun eyðast á efsta degi – þangað til má því þrauka við Þyril og Jórdan og Jenín og þröngan fjörð við hvaltennta strönd með handlegg um hálsinn á trúnni í saffransvita með sunnudagspálma við enni og annars manns eyra í grasi. |