Í hvamminum

Í hvamminum inn með ánni
er enn þá gaman að finnast,
líta yfir langa ævi
og liðinna daga minnast.

Á eyrunum áin niðar
í ótal kvíslum og taumum
og ósjálfrátt enn við finnum
áhrif frá gömlum draumum.

Þó farið sé æskufjörið
og færst hafi margt úr skorðum
göngum við gömul og lúin
göturnar sömu og forðum.

Við tölum um æskuástir
okkar, og lífsins gildi,
en lítum nú öðrum augum
á allt sem að leiðir skildi.

Við málin í rósemd ræðum
og rökin til mergjar brjótum,
við lifum upp liðna daga
og líðandi stundar njótum.

Það sígur að sólarlagið
og síðdegis skuggar lengjast.
Í kveldblænum hlýjum, hljóðum,
hugsanir okkar tengjast.