Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
ÍslandFyrsta ljóðlína:Sjá hve fagurt Ísland er
Höfundur:Brynjúlfur Jónsson frá Minna-Núpi
bls.86
Viðm.ártal:≈ 1850
Tímasetning:1853
Skýringar
Athugasemd höfundar:
„Kveðið 1853; þá var ég 15 ára og vildi „vera með“. – Upphaflega var kvæðið talsvert lengra en hér.“ 1. Sjá hve fagurt Ísland er,er það vorsins morgun prýðir! Lít ég brosa langt frá mér lifrauð-bláar fjallahlíðir, hamrabrúnum háum meður. — Hreint og frjálst er loft og veður.
2. Hér er nær mér hlíð og lauthlaðin ótal blóma-grúa, er, með sætan ilm og skraut, yndi’ og nytsemd mönnum búa. — Fossar brjótast fram af hæðum, frelsis aldrei þagna’ á kvæðum.
3. Betur hlýða þætti því:þjóðin hraust á fögru landi væri sjálfráð, frjáls og frí fyrir þjóð ó-viðkomandi, eins og vorir feður forðum frjálsir bjuggu hér á storðum.
4. Frelsi þeirra er nú af!Ósamþykki fólks í landi tilefni því til þess gaf, tjóðraði mig þrældóms-bandi, þá sem lifðu láðbyggjendur, líka þeirra afkomendur.
5. Forðumst bræður! fjanda þannfrelsinu sem landið svipti; þjóðin einn og eindrægan anda hafi’ og sér ei skipti; allir stundi einum huga ættjörð sinni best að duga.
6. Förum til með félagsdáðfram vors ættlands hlut að draga, mun þá skína’ á móðurláð morgunljómi sælli haga. Hann sem öllum heimi ræður hjálpi’ oss þar til, góðir bræður! |
