Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af Ormari Fraðmarssyni 2Ormars rímur – önnur rímaBálkur:Rímur af Ormari Fraðmarssyni
Fyrsta ljóðlína:Þegar að drengjum diktan stór
Höfundur:Höfundur ókunnur
Viðm.ártal:≈ 1450
Flokkur:Rímur
Skýringar
Ormars rímur eru rímnaflokkur frá 15. öld eftir ókunnugt skáld. Í þeim er sagt frá kappanum Ormari Fraðmarssyni sem tekst á við risann Bjarkmar og föðurbræður hans, Gyrð og Atla. Með risavígunum hefnir Ormar föður síns og eignast að auki konungsdóttur og konungsríki. Efni Ormars rímna er einnig til í norrænum sagnadönsum og hafa menn getið þess til að allt megi þetta rekja til glataðrar fornaldarsögu.
Þrjú handrit hafa textagildi og virðast komin hvert sína leið frá sameiginlegu erkiriti. Elst er Kollsbók (Cod. Guelf. 42. 7. Aug. 4to), frá lokum MEIRA ↲ 1. Þegar að drengjum diktan stórdýrum fellr úr minni sterkan ætla’ eg Berglings bjór að blanda’ í öðru sinni.
2. Skáldum þikir *það skemmtan mestað skýra mansöngs kvæði, það má orka yndisbrest og afla þungrar mæði.
3. Þar skal hverfa hrygðum fráhreytir nöðru skerja, greinum hitt að Ormar á unga brúði’ *að verja.
4. Enn mun verða agtað tilhvað efnað verðr í kvæði, ei er hin unga menja Bil mjög við Bjarkmars æði.
5. Þegar að seggir svarta nóttsannlega líta allir hefir sig út frá hölda drótt þá hermenn svófu snjallir.
6. Gekk hann fram þar firrist sútfimur við geirinn bjarta unz hann kemr á annes út eina nótt só svarta.
7. Fróður leit þar föður síns haugfram á nesinu standa, sjá var fús að finna draug fleygir styrkra *branda.
8. „Vaki þú, Fraðmar, faðirinn minn,finnzt þinn *líkinn valla, sannlega er hér sonrinn þinn svara þú halnum snjalla!“
9. Fleina Týr var furðu bráðr*og fýsir enn að kalla, þumbinn *kveðr hann *þegja sem áðr, það trúi’ eg nægja valla.
10. „Ef þú vilt *ei, kvað þegninn snjallr,þessum andsvör veita biðr eg að þú brennir allr í bruna og loganum heita.
11. Þó skal eg“, kvað þorna brjótr,„þig til sagna neyða, víst sé þér, enn vesti þrjótr, verra’ en eg kann beiða.
12. Hafðu þá ena hæstu pínhöldar vesta hljóta, nema þú anzir orðum mín, eyðir stinnra spjóta.
13. Skemmdar kallinn skríttu’ á fætr,skjótt er annar verri, aldri fá þú á angri bætr, *auðnan *þín bið eg þverri.“
14. Nema þú anzir orðum mín,enn *bið eg þig mæla, faðir minn, stattu’ á fætur þín fjarri muntu’ oss tæla.“
15. Grimmlega skelfur grjót og fold,gjörði myrkrið mesta, hefi’ eg það frétt að hrærðist mold, hauðrið tók að bresta.
16. Dregst á fætr hinn dauði þámeð dýrum hjalta vendi, fylkir lítur fölvan ná, föður sinn Ormar kenndi.
17. „Só hef eg lengi legið í hauglýðum firður öllum, fýstist engi’ að finna draug fyrr af görpum snjöllum.“
18. „Virðar hér með vópnin þunnvilja á landið herja, birta vil eg þér brögðin *kunn, brúði á eg að verja.
19. Hvassan vilda’ eg, hjálma njótr,hrottann af þér þiggja, mér mun *ei“, kvað málma brjótr, „meir á öðru liggja.“
20. „Býsn er í hvers beiða kannbeygir sterkra randa, áttu frægur við fullan sann fjölda nýrra branda.“
21. „Eg skal rjúfa’ *hinn *ramma haugog randa naðrinn sækja, hræðast ekki’ enn harða draug, horfir nú til klækja.“
22. „Sannast má eg það segja þér,svinnum *menja Baldri, heldur varð sá heppinn mér, *hrottann *lér eg aldri.
23. Garpar ei só góða hlíf,geir né brynju eiga, feigum gefr *ei fyrðum líf þá fólki’ er lagað að deyja.
24. Dapra fekk eg dauðans pín,drengr að vópna hjaldri, ef heitir þú ekki’ að hefna mín hrottann fær þú aldri.“
25. „Seg þú mér hverr sæfði halmeð sverði, vaskan tiggja, vil eg só heill eg hefna skal hratt eða dauður liggja.“
26. „Bjarkmar risi er brögnum skæðr,bjóða vill þér pínu, faðir hans átti fræga bræðr, falli olli mínu
27. Taktu nú við hrotta hér“,halnum draugrinn trúði, „eg má synja einkis þér, arfi minn hinn prúði.
28. Birting nefna bragnar þannbrand að þú hefir fengið, bar eg þá jafnan blóðgan hann er biluðu aðrir drengir.
29. Ellefu sóttu að mér sennurðu níu að falla, alla vildu afreks menn ýtar þessa kalla.
30. Gyrðr og Atli, garpar tveir,gengu’ að mér til nauða, seggir undan settu þeir, sjálfur fekk eg dauða.“
31. „Beið eg aldri betri ferðaf blíðum málma Baldri, gaftu mér eð góða sverð get eg það launað aldri.“
32. „Þóttú farir um flestöll löndog fýsist stórt að vinna, hvergi muntu *hjalta *vönd í heimi slíkan finna.
33. Jafnan muntu brandinn blábera *í vópna hjaldri, hann er rétt sem silfr að sjá segi’ eg *hann *sljóvgist aldri.“
34. „Sittu nú með sæmd og skraut,seggrinn hverjum frægri, mér mun hent að halda’ *á *braut hart á þessu dægri.“
35. Far þú, sveinn, með sæmd og prís,segir sjá garprinn mesti, heillin sé þér harðla vís en hamingjan aldri bresti.“
36. Bragning kemur til borgar heimbúinn til hreystiverka, hefir í hendi hræva tein og hjalta naðrinn sterka.
37. Það hefi’ eg frétt að fleina Týrfór í brynju síða, ýtum hverfur óðar smíð, agti þeir sem vilja. |
