Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Kveðið í Kaupmannahöfn 1715Fyrsta ljóðlína:Man eg það illt er að una
Höfundur:Páll Vídalín Jónsson
bls.92-94
Viðm.ártal:≈ 1715–1716
Skýringar
Kvæðið er líklega ort í Kaupmannahöfn 1715 þegar málaferlin milli Páls og Odds lögmanns stóðu sem hæst eða þá eftir að dómur hafði verið kveðinn upp í málum þeirra árið eftir.
1. Man ég það illt er að una, órétt bundinn prettum, einn man eg ennþá börnin ung í Víðidalstungu, man eik móins dýnu, mín sæta þá grætur: Nú situr auðareyja angruð dagana langa. 2. Man eg það illt er að unaoss grét þó með kossi sæt að seinsta móti seims lín eg var heiman; sáu börn sárt var að þreyja sinn vin þar höf stynja: Nú situr auðareyja angruð dagana langa. 3. Man ég það illt er að una,Odd í ferðar broddi; hér em eg. Hvað er þá meira? Hvað er mark á hans barka?* Æðra er ef óframs bíður aftans sök fyrir hans krafti: Nú situr auðareyja angruð dagana langa. 4. Man eg það ill er að una,auðn lands, þúsund vansa; man eg að allir una ánauð dyggða snauðir. Hvað er hinum til ráða? Hví má eg landið flýja? Nú situr auðareyja angruð dagana langa. 5. Man eg það enn skal una,oss og bauga hnossu guð sá, er gæfu ræður, gefur sigur í dyn vigra; föðurs börn fyrir mæðu fagna kviklát gagni: Þá lifir auðareyja angurlaus dagana langa. Athugagreinar
*3.4 Oddur hafði reynt að skera sig á háls í ferðinni, en mistókst, og bar eftir það mark á barka sínum og vísar Páll hér til þess.
|
