Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
MóðurástFyrsta ljóðlína:Fýkur yfir hæðir og frostkaldan mel
Höfundur:Jónas Hallgrímsson
Heimild:Fjölnir 1837. bls.30–32
Viðm.ártal:≈ 1825
Tímasetning:1837
Skýringar
Samið árið 1837. Eiginhandarrit er ekki til. Frumprentun í Fjölni, 3. ár, 1837.
1. Fýkur yfir hæðir og frostkaldan mel,í fjallinu dunar, en komið er él, snjóskýin þjóta svo ótt og ótt; auganu hverfur um heldimma nótt vegur á klakanum kalda.
2. Hvur er in grátna sem gengur um hjarn,götunnar leitar, og sofandi barn hylur í faðmi og frostinu ver, fögur í tárum, en mátturinn þverr – hún orkar ei áfram að halda.
3. „Sonur minn góði! þú sefur í værð,sérð ei né skilur þá hörmunga stærð sem að þér ógnar og á dynja fer; eilífi guðssonur! hjálpaðu mér saklausa barninu’ að bjarga.
4. Sonur minn blíðasti! sofðu nú rótt;sofa vil eg líka þá skelfingarnótt; sofðu! ég hjúkra og hlífi þér vel; hjúkrar þér móðir, svo grimmasta él má ekki fjörinu farga.“
5. Fýkur yfir hæðir og frostkalda leið,fannburðinn eykur um miðnæturskeið; snjóskýjabólstrunum blásvörtu frá beljandi vindur um hauður og lá í dimmunni þunglega þýtur.
6. Svo, þegar dagur úr dökkvanum rís,dauð er hún fundin á kolbláum ís; snjóhvíta fannblæju lagði’ yfir lík líknandi vetur – en miskunnarrík sól móti sveininum lítur.
7. Því að hann lifir og brosir og býrbjargandi móður í skjólinu hlýr, reifaður klæðnaði brúðar – sem bjó barninu værðir, og lágt undir snjó fölnuð í frostinu sefur.
8. Neisti guðs líknsemdar ljómandi skær,lífinu bestan er unaðinn fær, móðurást blíðasta! börnunum háð, blessi þig jafnan og efli þitt ráð guð, sem að ávöxtinn gefur. |
