Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af Tobías 4Rímur af Tobías – Fjórða ríma
RÍMUR AF TOBÍAS
Bálkur:Rímur af Tobías
Fyrsta ljóðlína:Suðrar ferju í fjórða sinni fram skal ýta
bls.196–200
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Rímur
1. Suðrar ferju í fjórða sinni fram skal ýta.Læt eg ekki lítið slíta að ljóða meir ef þjóð vill nýta.
2. Guð mun veita gamni þessu góðan enda.Þá sem fyrr lét hryggðir henda huggun mun þeim aftur senda.
3. Illra og góðra ólík verður ævin seinni;merkist það af álykt einni athöfn hvörra að væri hreinni.
4. Að upphafi kann illum margt til auðnu fallaen seinna gjörir heillum halla, hverfa skjótt svo undrar alla.
5. Margir hrepptu megna sorg en misstu kætiþeir forðum vóru í góðu gæti, glaðir af holdsins eftirlæti.
6. Óskabarna öðru vís er auðnu vart.Þau lýjast fyrst og líða hart, löngum verða að reyna margt.
7. En þau fá á öllum sorgum ending besta,gleðina sem þá girnast mesta gott mun ekki lengi fresta.
8. Davíð reiknar réttlátra sé raunir margar;öngvum þeirra eymdin fargar, öllum frá eg þeim Drottinn bjargar.
9. Þeim einum, sem óttast Guð og ætíð biðja,hryggðin verður hagleg smiðja hjálpræðis og gleðinnar iðja.
10. Harla sæt er huggun sú er hvör má prísa.Ef honum í móti hryggðir rísa hann á síðar gleðina vísa.
11. Soddan dæmi sýnast hér ef seggir gætahvörsu Drottinn gjörir að græta góða menn og síðan kæta.
12. Því skal tjá og tína frá um Tobías gamla;óttast tók og um það vamla hvað arfa sínum mundi hamla.
13. Af dvölum þessum daprast hjón og drjúgum þreyja;hryggðin gjörði hjartað beygja og hvarmaskúr af augum teygja.
14. Anna bar sig yfrið lítt og einatt grætur.Hringþöll varla huggast lætur og hafði sjaldan svefn um nætur.
15. Tjáði margt og talaði svo með táraflóði:Ó, minn sæti arfinn góði, enginn er mér slíkur gróði.
16. Okkar hjarta einka son og arfi kenndur,illa tókst oss það fyrir hendur, ófyrirsynju varstu sendur.
17. Húsfrú hafði á hæsta bjargi hvörn dag sætiþar víðsýnt þótti um vegi og stræti og var svo þrátt á faralds fæti.
18. Sætan tók af sorgar ekka sárt að gráta,angursöm úr öllum máta, ekki vill af þessu láta.
19. Tobías þá með þýðum orðum þaggar brúði:Okkar frændi fékk hinn prúði fylgjara þann eg allvel trúði.
20. Nú skal tjá um Tobías hinn og tvinna hildi;hjá Ragúel sat í góðu gildi en gjarnan aftur ferðast vildi.
21. Drottinn bað hann dvelja enn hjá dýru mengi;kostur gjörðist á því engi, ærið kvað sig tefja lengi.
22. Veit eg að frómust feðgin mín af fremdum gædd,íhugandi og um mig hrædd, af angri taka að verða mædd.
23. Ragúel lét hann ráða því að reisa á brautmeð fjárhlut sinn og falda laut, fylgdarmenn hann ekki þraut.
24. Fagnandi með fjárins gnótt hann fór af staðmeð þrælakyn og kvikfénað, kappinn hvör fyrir öðrum bað.
25. Ósk mín er það, karlinn kvað, eg kýs að fáykkar börn með augum sjá áður en eg skal falla frá.
26. Feðgin kvöddu kærlegt jóð og kysstu bæði,sögðu henni siðanna gæði, hvað sætu mest til heilla stæði.
27. Ektamann að elska sinn með allri tryggð,hans foreldra heiðra af dyggð og hvörugu þeirra veita styggð.
28. Vinnuhjúum vanda stjórn og verkin sæta,þar með um fyrir öllum bæta og æru sinnar jafnan gæta.
29. Engill talaði Tobías við og tjáði þá:Föru við undan fljótt sem má en fylgdin öll skal eftir gá.
30. Taktu fisksins gallið grænt er geymdir fyrr;faðir þinn mun feginn og kyrr fagna þá hans augun smyr.
31. Anna horfði enn sem fyrr um ýmsa vegi;auga kom á örvasveigi; inn gekk hún og seinkar eigi.
32. Fögnuð hef eg að færa þér, kvað falda gná;okkarn son eg úti sá ekki langt þó bænum frá.
33. Spratt á fætur spektar maður er spurði þetta,meiddi sig á mörunum stétta, [skýra] mest var honum búið að detta.
34. Þénara nökkurn þangað kallar þegninn gildi,sjálfan sig er seggurinn vildi sjónlausan að leiða skyldi.
35. Faðir og móðir fagna sínum fróma nið;mörgum sinnum minntist við, meinum firrt, og fengu frið.
36. Af feginleika felldu tár og fengu allasinnishægð svo segist varla, síðan fram til bænar falla.
37. Sjálfum Guði þakkir þýðar þann veg færaer auma gjörir að endurnæra sem ótta Drottins vildu læra.
38. Gallið fisksins Tobías tók og tíðum brásíns blinda föðurs augun á inn til þess hann fékk að sjá.
39. Hörkuraun um hálfa stund hann hlaut að finna;er sem dregin af eggi hinna, einn má þetta Drottinn vinna.
40. Aftur fékk hann alla sýn og augun skær;þakkar Guði gáfur þær er góðum jafnan stendur nær.
41. Viku síðar Sára kom með sína alla,kvikfénað svo kenndist varla, kynja fé og nöðru palla.
42. Sveitir allar samglöddust er soddan frétta.Vinir og frændur víst af létta fagna þá þeir vissu þetta.
43. Feðgar tóku að tala um hljótt og tiginn svannilaunin hvör með ljósum sanni lúka skyldi fylgdarmanni.
44. Tobías yngri talaði um vel og tók að greina:Oss hann veitti aðstoð hreina og ending gjörði vorra meina.4
45. Frá dauðans fári frelsti mig hans *forsjó góð,óvin rak en oss til stóð að eignast mætti eg þetta fljóð.
46. Allan helming afla míns og eignar gróða,er það fyrir hans umsjá góða öngvaneginn nóg að bjóða.
47. Feðgar báðu féð að þiggja félagann góða.Hann kvaðst ei þann girnast gróða, grettirs bing að safna í sjóða.
48. heldur það þið heiðrið Guð af hjartans grunnivíðfræg svo að verða kunni verkin hans af ykkar munni.
49. Yfir höfðingja heimugleikum höldar þegien Drottins verkin dyljum eigi, drengja hvör þau öðrum segi.
50. Þið skuluð minnast miskunn hans og mörgum skýra,með ölmösugjörð auma hýra og ákall hreint á Drottin dýra.
51. Soddan fé er seggjum betra að safna lengiheldur en heimsins góss og gengi er gjarnan plagar að svík[j]a mengi.
52. Óguðrækir hreykjast hér á háum stóli,leika sér að linna bóli, litlu síðar velta af hjóli.
53. Tók þá helgur himnabúinn hljótt að tjáog sínum efnum satt í frá segja rétt sem ljósast má.
54. Eg er sjálfur engill Guðs til ykkar sendur,Rafael með réttu kenndur er rækilega frammi stendur.
55. Þá þú gjörðir grátna bæn fyrir Guði þínum,fanginn sút og flestum pínum flutti eg þær herra mínum.
56. En þú geymdir ótta Guðs til allra gjörða.Hann lét eymdir á þér herða að þú skyldir reyndur verða.
57. Mæddi hann þá miskunnsemi mig að sendaeymdum þínum af þér venda svo allar fengi góðan enda.
58. Þakkið Guði þessa náð með þýðum hætti;elskið hann af öllum mætti er ykkar sorgir sjálfur bætti.
59. Mér mun mál að hverfa heim og hitta þannsem mig hingað senda vann og sjálfur geymir himna rann.
60. Á samri stundu sólarkóngsins sendiþjónhvarf í burt frá seggja sjón; þeir sungu Guði sætan tón.
61. Feðgar síðan sátu um kyrrt í sínum ranniþar til laun með lífsins banni lukust þessum eldra manni.
62. Hans var öll til enda lyktuð ævin klár,hafði líka lukku fjár og lifði meir en hundrað ár.
63. Glaður sá sín barnabörn og býtti þeimfortölum og fríðum seim fór hann svo til hvíldar heim.
64. Í Níníve borg hans ævin öll til enda gekk.Hæstur Guð þar hvíldi rekk og heiðarlega jarðan fékk.
65. Anna gjörðist öldruð mjög og andast þar;í sama leiði látin var loflega sem henni bar.
66. Tobías síðan tók sig upp með trausta lund,fólkið sitt og fjárins mund, ferðast þaðan á samri stund.
67. Ríkan hitti Ragúel og réð til vista;alla vill þar ævi gista þó ættmenn sína hefði missta.
68. Mága fólki forsjó veitti fyrr og síð,neyta stoð um nökkra hríð og nábjargir í dauðans tíð.
69. Ragúelis alla eign að erfðum hlauteftir frægan fleina gaut, forstóð vel og lengi naut.
70. Elli góða öðlaðist og andláts frið,fékk að sjá sinn fimmta lið og farsællega skildist við.
71. Allur fékk hans ættarliður auðnu sanna,hylli Guðs og góðra manna, gott má slíkum aldrei banna.
72. Arfur einn sá allra vinnur auðnu partaað óttast Guð og elska af hjarta; ekkert gull mun svo vel skarta.
73. Virðar þeir, sem vingan Guðs og virðing hljóta,lengi þess þá niðjar njóta ef náðina ekki af sér brjóta.
74. Lofum Guð fyrir líf og sál og lukku alla.Tungufæri tekur að halla og týrs af munni dreggin falla. |
