Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3045)
Afmæliskvæði (14)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (6)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (30)
Grýlukvæði (6)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (7)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Náttúruljóð (50)
Rímur (204)
Sagnadansar (36)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (13)
Særingar (1)
Söguljóð (9)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (4)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (38)
Ævikvæði (5)
Brávallarímur 2Brávallarímur – önnur rímaBálkur:Brávallarímur
Fyrsta ljóðlína:Skollvalds kera sendi eg sjó
Höfundur:Árni Böðvarsson
bls.bls. 9–16
Viðm.ártal:≈ 1750
Tímasetning:1760
Flokkur:Rímur
Skýringar
(Staghent)
1. Skollvalds kera sendi eg sjósjóar röðuls veitir, þó þróist lítið mærðar mál, mála hvessi löngum stál.
2. Stála gjöfgvum tæri TýrTýrs öldrykkju mála ýr, ýrinn spenndan fæ sem fyr fyrir hlýjan geysu byr.
3. Byrja manig stuðla stagstaghent smíðast kvæðalag, lagað getur mærðir mín mín söngvölva er fagurt skín.
4. Skín í heiði sjáleg sól,sólin hjartað kæti ól, ól sitt meiðma Skjöldur skáld, skáldi gefur Fróða sáld.
5. Sáldað hef eg Fjölnirs feng,fenginn snúið ljóða streng, strenginn slitið harma hér, héra gladdan ísa ver.
6. Versins drauga syrpu sjón,Sónar öl fyrir utan tjón tjóni firrtur venst eg við, Viðris oft um rúnu mið.
7. Miðgarðs slöngu hari hreinn,hreinn í sinni, þiggur einn, einn til búinn kveða kann kannske sögu formálann. * * *
8. Formálann so þrýtur þar,þar sem göfug djásna Var var Hræreki glöðum gift, giftan fylgi menja skrift.
9. Skriftin greinir (sjónir sjá).Sjálandi var Helgi á, á nær frænings kemur kör kör þá slöngu linnir ör.
10. Ör lét búa mastra mar,marinn skall á súðum þar, þar sem rétti kólga kló kló þenjandi dröfnin hló.
11. Hló við dælu lerað löng,löng marvölva kvað og söng, söngla lætur hvassan hjör hjörs teinungur frægðar ör.
12. Ör gaf mörgum sikling sá,sá valangur reiða má, már valkastar listugt lék, lék og gæfan við Hrærek.
13. Hræreks mála blóma bar,barnið fæddi ágætt þar, þar nú hermir saga sönn sönn um Harald hilditönn.
14. Hilditannar buðlungs burbur fékk nafnið vegligur, vegligur so þótti þar, þar með tennur gulllegar.
15. Gulli fegri skaptur skein,skein so gladdist hringa rein, reynir bauga vaxa vann, vann þrevetur kallast hann.
16. Hann við jafnast þegna þáþá tólf ára, er finna má, má þó enginn þeirra þar þar til líkjast kóngssonar.
17. Sonur kemur Svásaðar,svásligur því hlýrnir var, varar lungum ægir á álfar tjörgu hrundu þá.
18. Þá lét búa Ívar álsála á brattan Mýsings háls, hálsuðu breiðu bárurnar báru traustir Sleipnirar.
19. Sleipnir súða gretti grön,grön fýlandi dröfnin vön, vön sig þenja gjörði gjálp, gjálp með sinnar eiðu hjálp.
20. Hjálaði barmi arins eldsEldirs drottni byrjar felds felda vísa lungum leið, leið margotar runnu skeið.
21. Skeiðir prýddu löngum ljós,ljósin trega á rákum sjós, sjós ei fengu gumnar grand, grandlaust áðu við Sæland.
22. Sælands hara buðlungs boðboða hann komi fram á gnoð, gnoða ljósa þundur þá þá drottningu sagði frá.
23. „Frá eg“, tjáði gimsteins grundgrundar verði þessa stund: „Stundar mæta veislu í vil viljum stofna kvaks með yl.“
24. Ilja kvistar Örvandilsilmar dyggðum sunna hyls, hylja ljósin valdi væn, væn lét búa hvílu kæn.
25. Kæna hvíldar nú var ný,ný þar komu klæðin í, í háfeta þrepskjölds þar, þar á miðju gólfi var.
26. Var gimsindra, talið tér,tér við kóng hann sofi hér, hér með greini lauka lind lyndisgóðri drauma mynd.
27. Myndað blundinn fylkir fær,fær vakandi lífsins blær, blærinn frí af dauða, draum, draumsins rúnu lýsir glaum.
28. Glaumvars eyri tölu tér,tér nú gramur: „Þótti mér, mér hjá skógar völlur var, var einn hjörtur líka þar.
29. Þar úr álmi skundar skjóttskjótt hlébarður, hafði þrótt, þróttugur með fagurt fax, fax bar litinn Hölga þaks.
30. Þaktan prýði, sem eg sá,sá eg hjörtin drepa þá, þá með hornum hlébarðinn, hlébarðs dofnar fegurðin.
31. Fegurð brestur, flugdrekinnfljúgandi kom þetta sinn, sinni mínu ógnar einn, einn þar hjörtinn reif óseinn.
32. Seinn til hjörtur varnar var,var og líka deyddur þar, þar næst leit eg birnu brátt, brátt sem *húninn fylgdi dátt.
33. Dátt við lætur þennan þar,þar sem drekann fljótt að bar, bar af honum meiðsla mein. Meina eg lokið draumsins grein.
34. Grein vitrunar fór eg frá,frá nam blundur hverfa þá“. Þá nam svara drottning dýr: „Dýr mun þessi vitran skýr.
35. Skýrleg ráðin þaug haf þúþú skalt varast, kóngur, nú, nú og síðar eðli í Ívar jöfur, gáðu að því.
36. Því að fylgjur kónga kynskynstór Baldur leit hjörsins, hjörva boðar frekan fund fundinn draumur nú um stund.
37. Stund ef fengi gjæfu gjört,gjört þú ættir ei þann hjört, hjört, sem dreymdi þanninn þig, þig hann merki uggir mig“.
38. Mig skal fýsa talið tjá,tjáist Hrærek víkja þá, þá með liði ólpum í Ívars til við glaumungs bý.
39. Bileygs mána þundur þá,þá elliða kóngs gekk á, ágætlega heilsar hann, hans sifjungur þegja vann.
40. Vann ei dvína Hræreks hjal,hjalar nú sem greina skal: „Skal til reiðu veislan víst, víst mér yður bjóða líst“.
41. Líst Ívari gegna greitt:„Greitt mig iðrar þetta eitt, eitt sinn gaf eg, þengill, þér, þér til eignar sprund frá mér.
42. Mér skal þykja undur ei,ei þó búi hjörs við Frey Freyjan djásna virta vel, velur annan hyggju þel“.
43. „Þel mitt“, hjalar Hrærekur,„hrærir lífsins fögnuður, fögnuð vekur gullbaugs gátt, gáttin spennsla ann mér dátt“.
44. Dátt ei lætur þengill þar,þar so mælti, reiður var: „Var mér sagt“, hann þuldi „það“. Það í hvörs manns munni kvað.
45. Kvað bur jöfurs Helga Harald,Harald líkan auðs með vald, valdráði, sem kænsku kann. „Kann þig væla lengi hann.
46. Hans þig læt eg verða vístvísan pretta, en dulinn síst, síst til hæfir þorngrund þið, þið so báðir, haldið við.
47. Víðsvalar því glans með gjaldgjald þú björk á Helga vald, valds ef brestur fegurð fljót fljótar vekja hefndir mót“.
48. Móti Hræreks tungu taltalar: „Víst eg hefna skal, skal ei missa hringa Hrund“. Hrundu tali við þann fund.
49. Fundinn slitu, en Ívarýfinn lætur ranga mar mars um rastir hlaupa hann, hann Reiðgota vangur fann.
50. Fann Hrærekur liði leið,leið eggslétta heim so reið, reiði smýgur eitrið inn, innra kvelur brjóstsviðinn.
51. Sviðin dyggð úr brjósti brann,brann af sifjungs rógi hann, hann sér falsið melti með, með honum leyndist heiftar geð.
52. Geðs um mæski fer eg fráFráríðanda hrímkálks lá, láin æða sofnuð senn, senn ef hitnar kveð eg enn.
53. En eg skjaldan sjónum sásá ölheitu um daginn há Háva þess, er Óðreyrs á á, og bestu skáldin fá. Athugagreinar
32.4 „húninn“ ef til vill misritun fyrir „húnninn“.
|
