SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Íslands kvennalofFyrsta ljóðlína:Lifni dáð um lífsins æðar
Höfundur:Árni Böðvarsson
Heimild:Rask 87. bls.Blað 1–10
Viðm.ártal:≈ 1750
1. Lifni dáð um lífsins æðar,ljómi sólar yndis blómi, allir kraftar hamingju hollir hjartað prýði dýrsta skarti meðan ljóst eg mæri bestar menja jarðir Hólma Garðars fríðar gæða forkláraðar flest þar hjálpi til hið besta.
2. Heilar séuð hefrings bálahrundir dýrstu Ísa grundar, heimsins mörgum hærri að sóma hlíðum falda norðurlýða, dyggðum fylldar fremstu nægða fegri perlum glansalegu, líkar sól í heiði heilu, hreinum betri eðalsteinum.
3. Hrósa eg fyrst á handar eisuhlíðum þeim sem allt gott prýðir norðurálfu ættar verða æðstu taldar í hefðar valdi. Fólknárungar fyrri vorir fylldir mestu prýði snilldar, komnir voru af kóngum dýrstu kníar randa er námu landið.
4. Konur þeirra kunna að sýnakvæðin forn og sögur bæði, vóru sumar buðlung bornar, besta slektis nærri flestar, tiginbornar falda freyjur fyrst á landi margar gistu. Auður var af ættum stóru ein með fremstu moturs reinum.
5. Álit höfðu, auðlegð, sæluog kvendyggða nægstu tryggðir, löstum fjærri, leyndar kostir ljóst upp runnu í náttúrunni, miklu framar mun sá blómi mistum bauga fylgja kristnum vegligustu á vorum dögum að vísu jafnan það auglýsist.
6. Áslaug verður allmjög prísuðein sú dýrsta af lindum víra, Ragnars drottning grams hin gegna gnótt bar lista Sigurðardóttir, vor formóðir kostakjörin kyns Völsunga og fleiri hinar sólir banda til sem telja tign berandi á voru landi.
7. Allt tilsafnað er kann nefnastÍsa grundar dýrleg sprundin prýðir, dáðir gleðja, gæða gagnhreinar und sólarmagni; yður hlýða bráðla beiði bragarmynd um elju rindar, stef svo vanda vill sem hæfir viður klæða dýrstum yður. Lofsælastar linda sólir, lofið gnæfi fjöllum ofar yðar verðugt Ísa jarðar eins um geim og norðurheiminn.
8. Fæðist eðla mær af móðurmikið fríð sem öllum þykir, haglega strax í helgri laugu hreinfágast af syndameinum. Meybarns reifastranga stífan strjúka og faðma höndum mjúkum heldur geðjast hlýtur skáldi en hreinum oft að dilla sveini.
9. Sama gott eg segi um frómraSnæs á veldi börn foreldra en þó stóra auðlegð vanti er manndyggð er sem hreinu kerin vel ráðsvinnir víst upp ala og vandir sóma sinn ungdóminn, löstum fjærri líkjast kvistir í léni sæmda, aðaltrénu.
10. Minnunst eg á fingra fannafoldir litlar ofar moldu, sund með stokkum hljóta að henda og hjala gott sem læra talað, innrætt drottins orðið sanna innst í hjarta fær að skarta, bænir lesa og sálma sína sólir smáar linna bóla.
11. Líkt sem fagrar liljur blaktaljómandi hjá víóls blóma lengi á sumrum taka tingun til sem fellur Guðs að vilja, þróast ungar, merkis meyjar mettast náð af drottins ráði, góðu unnandi mál og minni með neytasta lærdóm veitist.
12. Umvöndun frá solli syndasörva heiðir ungar leiðir líða fram sem ljómar í heiði ljósið himna, fagrar drósir, orð sín vanda ljúfar í lyndi ljóst sem hæfir stunda gæfu, koma sér vel með sæmd og sóma svo má kalla þær við alla.
13. Orðstír hljóta vífa og virðavandaðan í besta standi; svinnir hugar ástum unna, æskja góðs um fjörð og mæski; flýgur lof um frónið drjúgum festar því af lindum bestu; loðir kerið leirsins viður lengi hinn fyrsti smekkur fenginn.
14. Fögrum nær þá tveimur tigumtaldur gjörist vífa aldur kvenna íþróttir kunna nettar, kærar að sönnu guði og mönnum: hugvit stunda og helgar sögur, hirða drottins boð og virða, uppfræddar með geði glöddu, gott rækjandi, lifnað vanda. Lofsælastar linda sólir, lofið gnæfi fjöllum ofar yðar verðugt Ísa jarðar eins um geim og norðurheiminn.
15. Frumvaxta með fegurðar blóma,Freyjur seima þreyja heima, handverks listir læra bestar, líka að skrifa, menntaríkar; klæðin vönduð kunna að sníða, kallast tíðki sauma alla, vefnað eins svo virðar lofa verkin þeirra og prýði merka.
16. Helga skrift af hæstu kröftumhrundir linda fríðar stunda, næsta og aðrar bækur bestar, blessan guðs þær gjörir hressar. Sálma góða silkihlíðir syngja jafnan, öðrum hafna heims hégóma á hverjum tíma, hreinferðugar í öllum greinum.
17. Syngja fagurt líka löngumljósum fegri skrúða rósir sem meistari á tækum tíma temprar lengi víols strengi. Það hálfdauðan heyra gleður, hjartans nærast innri partar. Íslands falda eru hnossir öllum betri í veraldartetri.
18. Sumar handar ljósa lindirlæknirsdóma stunda frómar, ytri líkt sem innri bæta alls kyns meinin hjartahreinar. Enginn læknir eins kann þvingan alla bæta og snjallar sætur, eyða meinum innlifaðar æðstum guði, dyggða stærstar.
19. Aumt ef líta gjarnan grátagóðar í hjarta linda tróður, miskunn geðsins fríðar ferska fínum strjálar ljóma sínum, voluðum veita hjúkran heila, hressa veika *lífga og blessa, græða særða gullvírs hlíðir gæða líkar englum hæða.
20. Hagleiksmenntir hafa gnógar,hér þó lítt á slíku beri, mörgum *framur málma geymir mundar ljósa dýrstar hrundir. Verður manni öreigð orða allt hið besta telja um flestar, gjafarinn allra gæða lofist góðar fyrir menja tróður.
21. Langspil, víol, hörpu hringahrundir nokkrar bæra mundum, simphon, fiðlu, gígju að gamni geta leikið sumar og vetur, skáktafl einninn blíðar brúka, bestu menntir eru þeim hentar. Yðar prýði og hæsti heiður hljóma skal með sætum rómi. Lofsælastar linda sólir, lofið gnæfi fjöllum ofar yðar verðugt Ísa jarðar eins um geim og norðurheiminn.
22. Fullnuma í flestu ölluFreyjur bandalista standi gefast heiman, greini eg, sumar góðkenndustu seima bjóðum. Gleður, styrkir, guð er í verki, gæfan best og meinin sæfir, bænagjörðir blessan léna blóma lífs og hæstan sóma.
23. Enginn getur ort svo löngumein manns tunga til þó reyni í tali slíku happi að hæla sem hreina eignast silkireinu. Blessan fylgir hæsta hnossi, hamingja, prýði, sæld og frami, sólarljós í heilu húsi, hún og prýði má útþýðast.
24. Þess að sönnu þarf eg minnastþegar í veislum blómalegar skrýðast sínu skarti brúðir, skína á klæðum ljósin Rínar, ljómameiri andlit eru, yfirlitur boðar vitrum innri dyggðasafn að sönnu, svipur besti prýðir flestar.
25. Í brúðgangi bjarkir skoðabráins dýnu ekki fáar, það er að merkja líkt sem líði ljós um græna Yggjar drósu, haglega fyrir hugskots augum hreinar standa silkireinar öllu fremur glóanda gulli, gott um slíkar jafnan vottast.
26. Baug af gulli bera hollarbjarkir giftar linna markar, tryggðapant með hollri hegðan hljóta en ástir aldrei þrjóti, fríðleiks blóma fyrir öðrum fyrirmyndan, góðar í lyndi, best svo mega drjúgum dást að dróttir nær sem varir bæra.
27. Velsemd tíðum vandi fylgir,vanda ráð í sínu standi ráðsvinnastar hringa heiðir, heiður þeirra skal útbreiðast, breiðist yfir gæfan góða, gæfan mein og hryggð vill sæfa, mein fyrir drottins miskunn linast, meinabót hann veitir fljóta.
28. Margar heima í sældar sómasætur lifa þær ágætu heldur mótgang hljóta á foldu hjónabands í merku standi. Ævin sorgum oft er vafin, angrið meður blandast gleði, þolinmóðar þreyja og líða það sem fer að höndum bera. Lofsælastar linda sólir, lofið gnæfi fjöllum ofar yðar verðugt Ísa jarðar eins um geim og norðurheiminn.
29. Húss-stjórn vanda hnossir linda,heiðarlega svo fram leiðast. Öngvar mega manna tungur Menjur lasta korna Fenju. Þrifnað, iðni æfa jafnan, allt er best hjá seljum festa hvað sem þankinn hugsa býður og hamingjan veit til nokkurs frama.
30. Drýgist góss fyrir drottins blessandáðfylldustu silkiláðum, ektamönnum alltíð kunna æru sýna dyggðaskærar, börn upp ala gæskugjarnar guðs að vilja í lífsfögnuði, þjónum hjúkran hér með sýna hjartagóðar skallats tróður.
31. Allt bætandi af elsku lyndi,allt græðandi mein þó blæði, allt læknandi allt til líknar allar stundir veita snjallar, allt byggjandi er ýta huggar, allt vinnandi gott hvað minnunst, allt stunda sem eyðir grandi allra hvör má þeim til falla.
32. Þær mega heita djásn hin dýrstu,dýrðin manna og sól í ranni, ljómi, skart og lífsins frami, linan meina, bestu vinir, aura nægðir, æðstu tryggðir, yndi, heiður og bót í lyndi, gleði og lífsins gjöf hálfdauðum gott allt fremur en ég kann votta.
33. Snilldum þaktar Freyjur falda,í feldi sæmda margar eldast, ellin lætur álit *halla, allmjög fölna svo má kalla, dyggðir samt með *hreinnri hegðan hugðar í sinni aldrei brugðust, þær víðfrægar alltíð eru og ævarandi hvar sem fara.
34. Sumar deyja í besta blómabrúðir manna lyndisprúðar, mörgum hefur menja hreyfir megn sú nauðin þrengt til dauða, meina ég fyrir manna sjónum, mjög svo nærri á harmadögum gengið hjarta að slíkt angur enginn leit um frónsins reita.
35. Lifa drottni í lífsins gæfulíf-blómlegust Íslands vífin, lifa þó í drottni deyi dáðfylldustu silkiláðir fagrar hér en fegurð nægri fá í sælu meir en tjáist, gæða hljómar orðstír yðar alla stund um heimsins grundir. Lofsælastar linda sólir, lofið gnæfi fjöllum ofar yðar verðugt Ísa jarðar eins um geim og norðurheiminn.
36. Nokkrar seima bjarkir í blómabíða ógiftar ævitíðir guði unnandi og góðum mönnum gagnhollu sem dyggðum fagna. Þær með snilldum ala aldur öllum besta gjöra hið flesta, lifa svo og líka deyja, list rækjandi í náð hjá Kristi.
37. Fel eg dýrstar falda þiljurfaðmi Kristi gæskulystum Ísa fróns með æðsta hrósi alla stund í vöku og blundi. Öllu frelsist frá hinu illa, festin gæfu og allt hið besta yfir þær leggist og um vefjist, aldrei grandi meinið kalda.
38. Verðugt er ég vandi orðinvíra spöngum Íslands dýrum, konum, já, sem mætum meyjum meiri háttar í fjórum áttum fyrir gnóttar velgjörð veitta, að vísu marga, skal auglýsa, er þó síður öllu en bæri orðasnilld í vísum skorðuð.
39. Margar reyndar mér auðsýndumerkisgæði orða og verka göfugar seljur gamma bóla, gæðin koma öll frá hæðum. Minni ann eg menja sunnu, móður líka átta eg góða, skáld því færir efra aldurs óðar sönginn linda slóðum.
40. Kveð eg góðum kyrtils heiðumkvæða skráða stirða ræðu, aðrar leiðar ekki níði eða meiði í ljóðum téðum, bið sig prýði, burt frá sneiði boðum skaða sér til stoðar, dáðum fríðum safni séðum og sáði heiðurs hamingju láða.
41. Gjörið nú fyrir gæsku dýraog gæði þegin yðar af hæðum lasta hreinar lindir festa á landi hér í besta standi, takið stirð mín einföld orðin öllu betur en samið get eg yður og hér með einlægð kveðin óðar vess af huga hressum.
42. Glæður orni geðs í arnigóðkenndustu vorrar þjóðar og dyggðanna álitsfögrum æfðum lista bands *Týrristum. Mín söngvala þögn vill þéna, þrengir svefn að hjartans engi. Alltíð lifir yðvart stefið innilega í fersku minni. Lofsælastar linda sólir, lofið gnæfi fjöllum ofar yðar verðugt Ísa jarðar eins um geim og norðurheiminn. |