Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
HershöfðinginnFyrsta ljóðlína:Hæðandi helga trú
Höfundur:Gellert, Christian Fürchtegott
Þýðandi:Jón Þorláksson
bls.274–276
Viðm.ártal:≈ 1800
Skýringar
„Snúið úr Gellerts kvæðum (Der fromme General í [S]ämmtliche Schriften, 1765, 8, III, bls. 51). Prentað áður í Kvöldvökum II, 203–[20]4). Hér er eitt handrit hagnýtt til samanburðar.“
1. Hæðandi helga trúhöfðingi, trón sem bar, – munu ekki margir nú makar hans sitja þar? – eitt sinn háaldraðan, unnanda kristnum sið, um hana hreystimann hrakliga ræddi við.
2. Háðfullum hætti mjög,sem hlær einn stoltur af, sá engin aktar lög utan þau sjálfur gaf; „þér, stillir! sturlið“, kvað stríðshetjan, „mína trú, og berið Yður að orðin fjörgamlan nú
3. lífshuggun, líkn í deyðlöngum að svifta mig; illt hvað þess af mér leið Yðar tign konunglig?“ – „Alls ekkert“ – kóngur kvað, – „kappa þér berið megn, og eruð (eg veit það) minn ágætasti þegn,
4. einföld, en ónýt trúef þar er skilin frá; legg hana niður nú!“ – „Nei! aldrei læt eg þá!“ – „En ef eg Yður það alvöru býð af rót?“ – „Ei heldur“, kappinn kvað, „kóngs skyldu slíkt er mót.
5. Guð drottinn yfir áeignarráð minni sál, en öllum foldar frá furstum er dæmt það mál.“ – „En hvað ef ættum vér á Yðar lífi ráð?“ – Hinn kvað: „Þau eigi þér, því hef eg traustri dáð
6. margt Yðar vegna viðvogað, minn Herra! slag og undir óviss grið æru Guðs fyrir í dag.“ – „Gauti!“ kvað gylfi, „en ef Guð sá er enginn til; en ef eg Yður gef um þetta fræðsluskil?“ –
7. „Þá æskti eg, ekki seinn,að fara í skelmis ham og sé Guð ekki neinn ei heldur skeytti gram. Mörg þúsund mundu þá mér líkir verða í her; af sprettur arður sá, ó prins! því kennið þér.“ |
