Bekraríma | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Bekraríma

Fyrsta ljóðlína:Á sendibréfi, sem að kom af síldar landi
bls.65–69
Bragarháttur:Afhent eða afhending
Viðm.ártal:≈ 1650–1675
Flokkur:Rímur

Skýringar

Bekraríma er í Stökum rímum „prentuð eftir ÍB 155, 8vo, en það handrit er með hendi Jóhannesar, sonar Árna Eyjafjarðarskálds, skrifað um 1830.“ (Formáli fyrir Stakar rímur, bls.xvii).
1.
Á sendibréfi, sem að kom af síldar landi,
sá eg kveðju so látandi.
2.
Þorvaldur í Hrísey heill með heiðri þreyi
og vel mig kominn vera segi.
3.
Fyrst eg hefi húsa yðar hingað vitjað
og unnar hrygg með árum brytjað,
4.
prentaðan megi þér passann sjá að plagsið fornum,
sem ber eg á mínum báðum hornum,
5.
hvert skírteini held eg að mínum heiðri nægi,
enginn vildi eg að því hlægi.
6.
Ætt minni skal ekki leyna ef þú biður.
Heyrið til hvað hermi eg yður.
7.
Mín var rolla móðir hvít og minnst að sölum,
kunnug fram í Kvígudölum.
8.
Vífin sögðu hún væri geld á vori næsta,
óbyrja fékk álas stærsta.
9.
Oft um sumarið var þess von hún væri skorin,
þó var áður bekri borinn.
10.
Bartholomeus burðardag mér ber að halda,
allt so lengi er hjá Valda.
11.
Síra Eiríkur fann mig fyrst á fróni orra,
bar til húsa blautan dorra.
12.
Varð eg síðan vikna sex að veturnóttum
heim so færður heys að tóttum.
13.
Gekk eg so í baulubúr og boraði holur,
magur og smár þó minn sé bolur.
14.
Vildu flestir dauða dags ei dómur fresti,
en nokkra fann eg náð hjá presti.
15.
Hirðir kúa hvert sinn eftir hefur mér talið
og sem þér sjáið illa alið.
16.
Ekki þoldi eg eftirtölurnar af honum Jóni,
hélt því burt af hefðar fróni.
17.
Þenkja menn hann Þorvald eiga þéttar birgðir,
hann mig ekki í hungri myrðir.
18.
Hér við Hrísey höfn eg tók í hörmum mínum,
allt hef eg spurt af örleik þínum.
19.
Ásjá veita muntu mér og miðla kosti,
so ekki deyi eg úti í frosti.
20.
Segðu hún Geirlaug gefi mig yðar góðu kvinnu,
hún mun á mér sýna svinnu.
21.
Ef þið virðist vinna til mér veita umsorgun
aftur fáið ærna borgun.
22.
Ef verða mætti eg vetra fimm í vænni hlöðu,
fengi mjólk og tuggna töðu,
23.
eg þá skyldi eftirláta í eldisbætur
sex hundruð með syni og dætur.
24.
Þegar vorar þá skal reifið þéna Valda,
skilst mér hann eigi skatt að gjalda.
25.
Sjálfur eignast sextán pör af sjálfhæringi
þó álnir gjaldi átta á þingi.
26.
Á sumrum skal eg vakta völl og verja engi
so sem endist lífið lengi.
27.
Týrs ef runnar troða völl og trampa fæti,
hornum mínum hörðum mæti.
28.
Berja skal eg búfénaðinn burt úr högum,
nema gangi lands að lögum.
29.
Þá eg gamall orðinn er, sem ýtar segja,
veit eg mér er víst að deyja.
30.
Þá er kominn tími til þér takið kaupið,
mun það verða meir en raupið.
31.
Vinnuhjúin verða glöð af vænum slægjum
og með sér gefa á mörgum bæjum.
32.
Verða mun þá vættar krof og vel so meira,
mun þjó-netja malin í dreyra.
33.
Bóga þétta, brók skammrifja og bringu feita,
heimasætur hika að neita.
34.
Magáll fjórðung mun þá vega að minnstu vonum,
Andrésson skal eta af honum.
35.
Helga í fjósi harðgreip mauli og hlauna flykki,
lifrar sneið og laka stykki.
36.
Glaður vildi eg gildan eftir gollur leggja
sem mánaðar kostur sex er seggja.
37.
Þó sitji við hann seytján fljóð í sextán daga
fá skulu allar fullan maga.
38.
Smálka matur smátt höggvinn og smíðið bjúga
verður mesta veraldar hrúga.
39.
Mergjar staup úr máttar beinum meina eg renna,
vera má það viðbit kvenna.
40.
Úr mörnum kerti munu steypt í máta nipin,
en sumt er til að súða skipin.
41.
Þorvalds gestir þegar liggja í þéttu rússi
maula skulu sviðin úr súrsi.
42.
Eiríkur vildi eg einhvern fótinn af mér fengi
ef sá karl so lifði lengi.
43.
Herdís skal minn hörundsfeldinn hafa á fótum
og skæðum miðla mörgum snótum.
44.
Ef hornin eru með hagleik prýdd af höndum rekka
þá má fullvel þar af drekka.
45.
Launum fleiri leiðist mér að lofa Valda,
þó verð eg við þetta að halda.
46.
Er þá borgað uppheldið að ætlan minni.
Lauk so Rútur ræðu sinni.
47.
Vegur og sómi veitist þeim sem vel til hlýðir,
það er best að þagna um síðir.
48.
Bekraríma búin er þó bágt mér veitti,
hana að skrifa handa neytti.