Leggr at lýsibrekku

Vísu þessa fer Hallfreður með við Kolfinnu er hann gistir hjá henni, þar sem hún er í seli, og leggur hana þar í sæng hjá sér. Lætur hann sem hann hafi heyrt að Kolfinna hafi kveðið vísuna til Gríss bónda síns.

Samantekt: Heitr ofremmðar sveiti leggr af Grísi at lýsibrekku leggjar íss – kvǫl þolir hón hjá hǭnum – en dreypilig dýnu Rǭn drúpir hjá hǭnum sem ǫlft á sundi – lund leyfik ljóssa vífa. —  —  — Skýringar: leggjar (handleggjar) ís: silfur; lýsibrekka leggjar íss (silfurs): (sú brekka sem lýsir af silfurskrauti) kona (Kolfinn); – ofremmðar sveiti (sviti): ofurrammur sviti; – dreypilig: dapurleg, niðurlút; drúpa: lúta höfði, vera stúrin; Rǭn: sjávargyðja; dýnu Rǭn: kona; – leyfik: ég   MEIRA ↲

Samantekt: Heitr ofremmðar sveiti leggr af Grísi at lýsibrekku leggjar íss – kvǫl þolir hón hjá hǭnum – en dreypilig dýnu Rǭn drúpir hjá hǭnum sem ǫlft á sundi – lund leyfik ljóssa vífa. —  —  — Skýringar: leggjar (handleggjar) ís: silfur; lýsibrekka leggjar íss (silfurs): (sú brekka sem lýsir af silfurskrauti) kona (Kolfinn); – ofremmðar sveiti (sviti): ofurrammur sviti; – dreypilig: dapurleg, niðurlút; drúpa: lúta höfði, vera stúrin; Rǭn: sjávargyðja; dýnu Rǭn: kona; – leyfik: ég lofa, hæli; lund: lunderni (langlundargeð); ljóssa vífa: bjartra kvenna (vísar hér til Kolfinnu í eintölu). — — — Útlegging: Ramma, illa þefjandi svitlykt leggur af Grísi fyrir vit konunnar – hún má þola kvöl hjá honum - en dapurleg konan drúpir (er niðurlút) eins og álft á sundi; – ég hrósa langlundargeði hennar.    ↑ MINNA