Vísnasafn Skagfirðinga
SöfnÍslenskaÍslenska |
Viðm.ártal:≈ 1920
Tímasetning:1920
SkýringarSumarið 1919 var mjög óhagstætt til heyskapar, úrkomusamt og þar af leiðiandi ekki góð nýting á heyjum bænda í Fljótum. Veturinn 1919-1920 var mjög snjókomuríkur, og í sambandi við þá veðráttu þurftu bændur að gefa búpeningi sínum mikið fóður. Um þetta útlit veðráttunnar voru þessar vísur kveðnar:
Nú er vetur vikinn braut
verkin eptir skilur svo að bæði brekka og laut baldjökullinn hylur. Byrgir þokan byggðir lands blíðu veitir smáa. Er sem blindi augu manns eyðimörkin gráa. Enginn geislir sólar sést sig um hlíðar teygja. Sýnist daupt á svipinn flest söngfuglarnir þegja. Hlý að sunnan heilsi tíð hvergi sé ég vottinn. Bót a þessu ljáðu lið líknsamasti drottinn. Sunnan þeyvind sendu jörð sólarskin um hlíðar. Björg svo finni bágstödd hjörð bæði hér og víðar. Herra þessa heyrðu bón hyldu ei miskun þína. Á þér festi ég sálarsjón sé þar geisla skína. |
