Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
LágnættiFyrsta ljóðlína:Margoft þangað mörg og grund
Höfundur:Þorsteinn Erlingsson
bls.10–13
Viðm.ártal:≈ 1900
1. Margoft þangað mörk og grundmig að fangi draga, sem þær anga út’við Sund eftir langa daga.
2. Bundinn gestur að ég ereinna best ég gleymi meðan sest á sumri hér sól í vesturheimi.
3. Ekki er margt sem foldar friðfegur skarta lætur, eða hjartað unir við eins og bjartar nætur.
4. Kvikt er valla um sveit né sjásvo að kalla megi; raddir allar þagna þá, þegar hallar degi.
5. Sofnar lóa er löng og mjóljós á flóa deyja; verður ró um víðan sjó, vötn og skógar þegja.
6. Hérna brunnu blóma munnbrosin sunnu viður, nú að grunni út í unn er hún runnin niður.
7. Stjörnur háum stólum frástafa bláan ósinn út við sjávar ystu brá eftir dáin ljósin.
8. Utar bíða óttutíðÆgis fríðu dætur, þar sem víði sveipar síð sól um blíðar nætur.
9. Á um njólu aldinn marút hjá póli gaman: árdags sól og aftann þar eiga stóla saman.
10. Þeim er yndi út um sjáyfir lindum bláum skýjum bindast örmum á eða tindum háum.
11. Blómin væn þar svæfir sínsumarblænum þýðum yst í sænum eyjan mín iðjagræn í hlíðum.
12. Sléttu bæði og Horni hjáheldur Græðir anda meðan hæðir allar á aftanklæðum standa.
13. Ekki er nóttin leið né löng:landið rótt þar bíður, meðan hljótt að sævarsöng sól um óttu ríður.
14. Ægisdætur hafsbrún hjáhárið væta langa, sem hún lætur liðast frá ljósrar nætur vanga.
15. Sóley kær, úr sævi skjóttsunnan skæra líður. Sé þér bælr um bjarta nótt bæði vær og þýður. |
