Hörpu-minni

Heil þú, dásöm drottning meðal lista,
dýrðarljóssins sæti stigin frá,
ástarmild er mannheim vildir gista,
mundar töfrasprotann fríð og há.
Dóttir himins, móðurmáli hæða
mælir þú sem birtir alla sál
og um háleik ættar þinnar fræða
áhrif þín, er guðdóms tendra bál.

Þitt er guðmál, þín er harpan snjalla.
Þúsúndrödduð hún i strengjum ber
hljóm sem birtir innri veröld alla,
allt sem manns i brjósti hreyfir sér.
Þínir hljómar vargdýr trylltust tömdu,
teymdu björg og eikur, heftu fljót,
villiþjóð að siðmenningu sömdu,
sungu’ í vegglög heljarkletta grjót.

Þar sem sönglist dvín er dauðans ríki
Dumbs á strönd í klakastirðri þögn.
Sóllaus æfi söngnum fyrir víki,
söngs við hljóma vekjast andans mögn.
Oft var þögult fyrf á jökulfoldu,
farg er enn, sem þú best vinnur á.
Hrind því, sönglist, losa menn frá moldu,
meinvætt deyfðar sprota þínum slá.

* * * ÓFRÁGENGINN TEXTI HÉR AÐ NEÐAN * * *

Félag vort, er gaf sér Hörpu heiti
Hörpu stórri þjónar smárra fjöld.
Nú við **** sjó og söngva teiti
sig að réttu gleðja má í kvöld,
því með bræðralagi heilu og höldnu
hélst það írara um aldar fjórðungs skeið.
Vinna reyndi vorri móður öldnu
vilja fúsum gagn á söngsins leið.

Fríðar heillir félag þetta leiði
fram á byrjað ára skeiðrúm nýtt,
störf þess blessist, gæfan veg því greiði,
grói söngsins þjóðlíf blómum prýtt.
Bandalag það bestu veri drengja,
bróðurandinn hjá þeim ríki jafn.
Fyrir ***** hljóms og hjartna strengja
Harpa sitt með rentu beri nafn!