Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Hjarðsveinninn *Fyrsta ljóðlína:Lék á kvisti lóa
Höfundur:Einar Andrésson í Bólu
bls.48–49
Viðm.ártal:≈ 0
Skýringar
Þetta kvæði er líka í handrit á Héraðsskjalasafninu á Sauðárkróki, HSk 1313 4to. Þar er nokkur orðamunur í sumum erindunum.
1. Lék á kvisti lóa í laufgum fjalla sal, þar saman sauðum hóa sveinninn ungi skal; hann að tærum bar þar bekk,* hvar brjóstið unga þorsta þjáð þæga* svölun fékk. 2. Brosti á grænum balablaðafögur rós, hana í sínum svala sólar nærði ljós; vaggaði laufi ljúfur blær; jurtadrottning dýrri hjá drengurinn hvíld sér fær. 3. Hann hóf um fjólu fríðafagran Lofnar* söng, heyrði hreiminn víða um hárra fjalla þröng; bergmál leiddi tind af tind, snjallt svo ungi sveinninn söng um sæla blómstur mynd. 4. Dís í ljósum lundilokkafögur bjó, í greinum æ þar undi ein í helgri ró; tignarleg úr sessi sveif, gulli varða hörpu hún hreyfði valakleif.* 5. Hún söng með ungum sveinisnjallt og hörpu sló, skógar lukt í leyni, lauguð handar snjó;* tónafagran töfrasöng endurkváðu háum hljóm hamrabeltin löng. 6. Sveinninn söngvamóðií sætan höfga hneig, broshýr blómstra móðir brugðinn rósasveig yfir færði ungar brár; en söngur gullnu gígjunnar glumdi raddarhár. 7. Forlög sveinsins fríðafjölvís gyðjan sló, sem hann aldrei síðan sjálfur kunni þó gegnum draum að ráða rétt, því enginn grundað örlög fær árdags fyrir sett.* Athugagreinar1.5 bekkur = lækur. 1.7 þæga = (hér) þægilega, góða. 3.2 Lofn var ástargyðja í norrænni goðafræði. 4.7 kleif (land) vala (fálka) = hönd. 5.4 snjór handar = silfur (frekar en gull). 7.7 Átt mun við að örlög manna eru ákveðin snemma á ævinni, árdegis. |
