SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3126)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Særi ég yður við sól og báruFyrsta ljóðlína:Frá strengjum glampa glæringar
Höfundur:Stephan G. Stephansson
Heimild:Stephan G. Stephansson: Andvökur I. bindi (Þorkell Jóhannesson bjó til prentunar). Reykjavík 1953.. bls.209
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1899
Skýringar
Undir titli stendur „– Matth. Jochumsson.“ og er heiti ljóðs sótt til hans.
1. Frá strengjum glampa glæringar,og gullið fyllist hljóðum við Bragaseið — og særingar — þinn sjáandinn í ljóðum. Eg veit þér fundust hróður-hljóð og húmdimm vestur kvöldin og vildir lýsa þinni þjóð — og þökk fyrir ljósa-höldin.
2. En kveikja óðareld sem skínvið aldrei munum kunna. Hún yrði hljóðlaus harpan þín í höndum slíkra klunna, því listin flutti’ ei enn þá inn á óðul fyrir vestan — við gætum heldur hjörinn þinn í hendi greipt og hvesst’ann.
3. Og þó oss örðugt yrði í styrog iilt að halda velli, að slíðra oddinn ekki fyr en einhver lygin félli, svo enginn þyrði að flytja frétt er féllum lágt í valinn: um Hólamanna höggin létt — þó höndin væri kalin.
4. En það mig hefir þráfalt dreymt,að þegar aldir líða og hreysti-orðið hvert er gleymt, og höggin þeirra er stríða: og hvað sem verður ofan á og efni að semja frið um, þín sáttfús ljóðin setjast hjá og segja fyrir griðum.
5. En týnt er ekki tungumál— þó torkennt sé og blandið — hjá fólki er verður sína sál að sækja í heima-landið. — Þó hér sé starf og velferð vor o)g vonin, þroskinn, gróðinn, er þar vort upphaf afl, og þor og æskan, sagan, ljóðin. |