Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Fyrir minningar skál framliðinna *Fyrsta ljóðlína:Drottinn Jesú, sem dóðst á kross
Höfundur:Gunnar Pálsson
Heimild:Gunnar Sveinsson - mappa I. bls.32–40
Viðm.ártal:≈ 0
1.
Tón: Miskunna þú mér mildi guð. Drottinn Jesú, sem dóst á kross fyrir auma oss, að í þér lifa kynnum, dýrt metið þinna andlát er fyrir augum þér og eftirlifendra minnum. Lof sér þér, trúr vor verndar múr, sem nú frá nauð namst einn þinn sauð; gef vér hann glaðir finnum. 2. Tón: Jesús Kristur að Jórdan kom. Ó, guð, sem leiddir Ísrael í gegnum hafið rauða, á Kanaansland so komst hann vel, klakklaust* án allra nauða; svo[2] leiðir þú þína (lof sér þér), lífið nær stundlegt þrýtur, þangað sem lífið eilíft er og allt gætt[3] straumum flýtur, en ekkert angur bítur. 3. Tón: Um dauðann gef þú, drottinn, mér. Í þínum dauða, drottinn minn, dauðinn varð oss að lífi, dapur frelsaði dauðinn þinn dauðans oss burt frá kífi; dauðinn til lífsins stutt er stig, stórlega dauðinn batar mig, að með þér um eilífð blífi. 4. Sama lag. Ó, hvað sæla má sanna þá, sem drottinn til sín leiðir þessum hrekkvísa heimi frá, so háski enginn meiðir. Ó! Jesú Kriste, kom sem fyrst, að komast til þín er öll mín lyst; götuna bið eg þú greiðir. 5. Tón: Eilíft lífið er æskilegt. Sem englar forðum leiddu Loth úr loganum Sodoma, svo tekur oss drottinn Zebaoth syndugum heimi frá; svo tók hann þennan þénara sinn, er þakinn strax moldu var, heim með sér inní himininn til hærstu vegsemdar. Leið oss þangað, minn lausnari kær, so lofa megum þig allir vær. Ó! herra Jesú, heyr þá bón, af hjarta eg kalla á þig, ó, Jesú, guðs eingetinn son, mín unum hjartanlig, hugur minn gleður sig við þá von, að vitja munirðu um mig. 6. Með sama tón. Öngvum syndugum opinbert er, hvílík gleði sé að sjá þig, drottinn sem þú ert í sjálfri dýrðinni, forkláruð augu fá það samt frelsaðra úr heiminum; þar til eg reyni þetta, er skammt hjá þér í himninum; heilagan anda eg hef þess pant, hann vitnar þvílíkt fyrir mér grannt, minnir hvört dæmið mig þar á, nær mann framliðinn sé; huggun er mér að hugsa frá heim þessa mótkasti þangað, sem mun náðum ná í nægstri sælunni. 7. Sama lag. Ó, þú himneski akurmann, eilíflegt lof þér sé, sem læstir þinn vínkvist laufgaðan í lifendra bindini, hvar hann blómgast um eilíf ár endurblómgaður í þér, því áður blómgan bar hann klár barna guðs meðal hér. Lofaður vertu, er líður tré, lítinn ávöxt þó berandi, og bíður eftir, að bötnum vær berandi myki umkring. Þolinmæði þín, skaparinn skær, skýlir gróðurleysing; gef oss að þekkja, guð minn kær, þá gæzku og fyrirgefning. 8. Eftir ástvin sinn [etv þetta erindi] Sami tón. Ó, drottinn, guð, sem ástvin minn úr þessum táradal fluttir í engla fögnuðinn, hvar fyrir þér ljóma skal; hans missir grætir hjartað mitt, en huggun mín er sú, að hönum er á himnum fritt hjá guðs útvöldum nú; gef mér við þá að gleðjast von, ó! góði Jesú, Davíðs son, að eg muni koma heim til hans, en hann ekki til mín. Í dýrð þess fagra föðurlands fær mig, nær ævin dvín; ó! Jesú, kom fyrir utan stanz og upprykk mér til þín. 9. Eftir prest að syngja. Drottinn, sem akuryrkjumann aldyggvan leiddir þinn heim með þér inní himneskan hjálpræðis fögnuðinn, hvar fyrir eins dags erfiði eilífa hvíld og ró uppber með hjartans indæli[4] og allra meina fró. Verkmönnum þínum veit þú styrk, og víngarð þinn sjálfur með þeim yrk, þú laufblómgaða lífsins tré, sem leiðst kvalanna hret, innplantaða þér ávexti æ framar gróðurset, öðrum nýjum viðaukandi, eins og þín miskunn hét. 10. Enn eitt almennilegt. Vors bróðurs hold, sem var nú hér í vansemd niður sáð, á efsta degi uppreisir í vegsemd drottins náð og bindini lifendra í* innvefur himnum á, öndinni samtengt uppá ný, öllum leyst sorgum frá. Þú framliðinna frumgróði, fagurblómgaða lífsins tré, kornskeru þinnar væntum vér, að verði oss innsafnað, þangað sem mæðan enduð er, en allt gott fullkomnað; að blómgast þar með blómguðum þér, blessaður, veit oss það. 11. Eftir framliðinn egtamann og uppá hans eftirlátna ekkju. Tónninn sami. Hvað drottinn samtengt hafði í eitt, hér sjáum aðskilið, annað hjóna til lífsins leitt, lofar guð englum með, annað grátandi eftir þreyr umvafið harma sjó og fær ei nokkra framar meir fest hér á jörðu ró. Lof sé fyrir sinn frelsaðan frelsara vorum þénarann; aumkist hans miskunn yfir blíð ekkjunni sorgandi, henni sína á hvörri tíð hjálp í té látandi, og gefi hún megi sjá um síð sinn mann í dýrðinni. 12. Annað um sama. Tón: Vor herra Jesús vissi það. Ó, guð, sem leiddir ástvin þinn úr dauðanum til lífsins inn, hvar þig um eilífð alla með ljóssins englum lofa skal ljómandi í þinnar dýrðar sal og aldrei frá þér falla. Eftir þreyjandi ekkju hans annastu, faðir himnaranns; öll hennar augnatárin, er hún fellir í angist sín, afþerri blessuð höndin þín og gleðji um eilíf árin. Amen. 2,4 klak-, 220. 2,4 sic. Á líklega við klak- í línunni á undan. Á spássíunni eru einnig þrír krossar. 3,8 Líklega á þetta að vera „o“ hjá GS þó hann hafi ritað sem „æ“ óvart. 10,5 inn- hdr. [Mjög dauft letur]. |
