Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
HásljóðFyrsta ljóðlína:Þó að ég vildi / þuluna flétta
Höfundur:Árni Gíslason í Höfn
bls.VI, 206–214
Viðm.ártal:≈ 1775
Flokkur:Heilræði
Skýringar
Hásljóð voru prentuð í Fróðlegu ljóðasafni II, Akureyri 1857, 149–53.
1. Þó að eg vildiþuluna flétta þá er það margt sem mig frá því hrekur; kann eg ei neitt því kennt var mér aldrei nema huldumannsháttur úr hólum kominn.,
2. Eg bý við hafsbrún,útskerjum nærri, við beljan stórhvela, buldran sævar, sterka storma, strauma harða, voðaveður og varga ólæti.
3. Glepur því fyrir mérgalandi kráka, þá er lá hljómar löndin skjálfa. Gæti eg einskis er gana hafs bárur* yfir björg* og brekkur grænar.
4. Ei er þó ráðnema í tíma sé tekið. Eg veit eigi nema eg verði barnfóstra. Því vil eg brögnum bjóða kvæði það* heyrði og sá og hefi numið.
5. Það var í morgun*mjög tíðlega þá röðull rauður rann úr ægi; þá voru eikur alblómgaðar, lágrænt gras og græðir lognhvítur.
6. Óðinn föður*í arnarlíki sá eg á Hliðskjálf hátt upp festan. Hann var að raula við raust og tjáði ný heilræði niðjum gefin.
7. Hans voru fiðurhárfögur að líta sem barið gull móti birtu sólar; glóuðu* fjaðrir, glönsuðu vængir, höfðu hrammar lit hvítasilfurs.
8. Hans létu hljóðsem harpa vel slegin eða söngs hafsgýgju seimur í bárum. Sú gulllega Hábrók galaði skærra en feigur svanur og sagði þannig:
9. „Vel skyldi, vel skyldivorum niðjum og súpendum Suttungs mjaðar. Myrk eru forlög, margt er að varast, því er ráð ráðhollra ráð að þiggja.
10. Oft eru gamlirgóðir í ráðum en röksemd heimskra* í ráðleysu. Óráðið verður oft að happi en misráðið það sem þjóðum líkar.
11. Fláræði hyggiflestir að varast, það er fáræði flestu verra. Bráðræði býr um bana mörgum en áræði eykur otrum þrjósku.*
12. hófs skyldu jafnanhöldar gæta og vel með varhygð vera forsjálir. Það mun úrræði ætíð spökum betur en vondar* vélar duga.
13. Hóft skyldi ríðahröðu dýri gjarða yfir grund óslétta. Þrátt hefir bagi af byltu hlotist; hófur er háll og hellur sleipar.
14. Hóft skyldi skundaá höllu svelli og á óbryddu yfir klungur. Oft er brattgengi blandað flónsku en afli á ís hálum enginn treysti.
15. Hóft skyldi siglaí hvirfilvindi skeið skammkjala á sköflum Ránar. En þess ber að gæta, það má ei varast að flestu förlast feigum í ráðum.*
16. Hóft skyldu látahorskir þegnar þótt vaxi vegur og velgengni. Oft bar* stoltur stuttan heiður og vaxandi móður minnkandi lukku.
17. Hóft skyldu látahorskir þegnar; völt er veröld þá vel gengur. Sá eg að morgni settu beimar fley á mar í fögru veðri.
18. Þróaðist vindur,þroskaðist bára, risu af Ránardætrum rokur sævar. En er sólin var sigin að viði sneru keipar þar kjölur átti.
19. Vert er að þekkjaþað vel trúa skyldi; vant er af dárum dyggð að taka.* Oft er fúinn mergur í fögrum viði; annað er litur en lukka tíðum.
20. Valt er að ætlaá voðir gamlar, ós á sandi, ís í fjörðum, vorveðuráttu, viku kennara, lofsorð lofgjarnra af lognu vitni.*
21. Ei skyldi trúa ,urðarmána, lögn launboða, læðugesti, hauki hraunföstum, hélu árdegis, beini brishnýttu né bráðri lukku,
22. sofandi manni,sjóðandi hveri, kveðandi konu, komandi hviðu, hangandi hrauni, hlaupandi skafli, fallandi húsi né frosnu stáli,
23. snemmum grasgróða,grænku hafskýja, hagli úr heiðríkju, hverfum lognbárum, himni hrísrauðum, hlýju skammdegi, vestan vindhala né vetrar hrímþoku.
24. Ei skyldu þessuýtar trúa en þó vin þeim verst er vélum beitir þar til ragna- rök á dynja og landslög líða með ásum.“
25. Nú eru Hásljóðhorfin eyrum en ás á* braut burtu floginn. Það munu* ýtar ei öfgar* kalla þótt muni eg ei meira af máli slíku. „Ýmis skráð handrit og eitt prentað ljóðakver.“ Athugagreinar* 3.6 hafbárur B. * 3.7 björg há B. * 4.7 það eg B. *5.1 var morguns B. * 5.7 láð grasgrænt B. * 6.1 forna B. * 6.5 glóðu B. 10.3 ungra B. * 11. 8 öðrum þroska B. * 12 .7 vondum B. *15.7-8 að flest að flasi / feigum verður B.
16. 5 fær B.* 19.4 ætla B. * 20.6 þénara B. * 20.7-8 loforð lausgeðja / og logið vitni B. * 21.3 lægi B. * 21.5 hnúki B. * 25.3 og assa B. * 25.5 mega B. * 25.6 undur B. Sjá Formála Óskars Halldórssonar við I bindi þessarar útgáfu þjóðsagnanna. |
