Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Viðm.ártal:≈ 1975
Tímasetning:1975
1. Mál er að sálm ég syngisvo skal þá upp með hann. Heimsfrægð í Húnaþingi hlaut einn fjallreiðarmann. Átti sá maður mæti margan frísklegan klár, upphófst í óðalssæti eigandi þúsund fjár.
2. Fram gengur sagan sannasveitarhöfðinginn var meðal ypprustu manna metinn sem vera bar. Ekkert ágæti skorti allt lýsti góðum hag. Margur því um hann orti einkar smekklegan brag.
3. Þess varla þarf að getaþó ég minnist á slíkt, kaus hann og kunni að meta kvonfangið gott og ríkt. Börnin með bestu listum bjuggu nú hér og þar. Algróin ættarkvistum átthagabyggðin var.
4. Sat nú að sínu ríkiseggur við efnin sterk, gamalla garpa líki, glöggur á fé og verk. Óx þar á ýmsar lundir allt sem gat haginn bætt. Áleit hann um þær mundir ei við freistingum hætt.
5. Að bar á einu haustieftir fjallreiðarskol búandinn heilsuhrausti hvíldi sinn lúinn bol. Bráðduglegt bóndamenni bældi sig nokkra stund. Varmur um vanga og enni vaknar hann af þeim blund.
6. Húsfreyja sat við sauma.Svo spyr hún eiginmann: Hafðir þú harða drauma? Hermdu mér allan sann. Risinn til fulls á fætur frúnni hann strauk um kinn. Ekki var, sagðann, sætur síðdegisblundur minn.
7. Ferð á ég fyrir höndumfresta sem ekki má, heiðum og heimalöndum hverf því að sinni frá. Kalla mig huldar kenndir, kveð ég mitt höfuðból. Þó verð ég hvað sem hendir heimkominn fyrir jól.
8. Hóf þá inn herðabreiðihrossreið um fjallastig. Gránuð Grímstunguheiði greiddi hans för um sig. Napur náttéljagari næddi kempunni mót. Sviplegur suðurfari sundreið Norðlingafljót.
9. Kom hann að Kalmannstungu.Kaffið standandi saup. Karlarnir kátir sungu kvæðið um Sörlahlaup. Taumana frjálsa fengu fákar hans uppúr því. Gusurnar yfir gengu Geitárvöðlunum í.
10. Skeifum barði með skundanskjólfáan Langahrygg. Flögraði felmtruð undan fjallrjúpumóðir stygg. Fluttur af átta fótum fór hann um Kaldadal. Hregg á haustveðramótum hlýjum loftvindum stal.
11. Bóndinn á Brunnum hafðibið ekki langa stund, fljótt hann til ferðar krafði framsækin karlmannslund. Ármanns fjallbúafriður freklega rofinn var. Kom hann í Kluftir niður kunnugur öllu þar.
12. Söng hann við Meyjarsætisálminn Fjallreiðahvöt. Upphóf svo önnur læti ofan Hofmannaflöt. Ymjandi kveðinn óður æstist með sköllin há. Hlustaði Markús hljóður hlaðvarpa sínum frá.
13. Norðan um Þingvöll þeystiþenkjandi sögurein. Feðranna frjálsa hreysti flaug þar í merg og bein. Söng hann um sagnaslóðir sígildan hetjubrag. Hrímhvít hagsældamóðir hreifst við svo þróttugt lag.
14. Kvað við í Öxaránniómur af týndum seið. Beinin í gömlu gjánni glumdu við mannsins reið. Síst veik frá sínu striki, sjaldan til baka leit, æddi með engu hiki ofaní Mosfellssveit.
15. Ekki var þörf að eggjaóbilgjarnan á reið. Hræddir til handa beggja hrukku menn þar úr leið. Stórskáld úr sínum Steini stúrið hornauga gaut. Trú ég sá gamli greini: Geyst fara tröll um braut.
16. Þusti hinn þrekni maðurþaðan um farinn veg. Brátt fann sá bóndinn glaður borgstrætin glæsileg. Lét hann þar léttan troða lífmikil hross um skeið. Fyrir vél og voða vék hann þó síst úr leið.
17. För sinni frægðarmaðurfram hélt þar enn um stund, leið sína lagði glaður loks í eitt húsasund. Sat þar við seið á hjalli –sól var gengin til hafs– kuklvís að kyngispjalli kvenprestur galdrastafs.
18. Til sín laðandi ljóðiðleitarforingjann dró. Honum var dátt við hljóðið, hugsaði málin þó. Holdslyst mannsins og hugur horfið til söngsins var. Fiðrandi galdraflugur flögruðu hér og þar.
19. Maðurinn mikilsháttarmerkjandi fögur ljóð ratvís til réttrar áttar reið nú beint á það hljóð, allt þar til húsdyr einar upploknar blöstu við. Vegfarinn víst þar meinar væru sér búin grið.
20. Fjallkóngur stillti stríðanstálskæddan hófagamm. Lagði þá byrinn blíðan björgunum undan fram. Riddarinn ríkiláti reið þar í húsið inn. Fór þó með engu fáti fjálglegur í það sinn.
21. Hurð sem af huldu takihallaðist þar að gátt. Bóndinn steig af baki búmannlegur í hátt. Upp þar af stóli stendur stórmikið falleg hrund, breiðir út báðar hendur bjartleit á heillastund.
22. Ilmandi anganblíðanörvaði sálu manns. Svanna jafn sólskinsfríðan sá hann ei norðanlands. Fagnandi farm réð ganga fjármargur höfðinginn, háreistur hýr á vanga hóf þar upp raddstyrk sinn:
23. Heil sit þú liljan ljósa.Langsóttan fórum veg hingað hrosstetrið Mósa Hvítingur minn og ég. Nýtti ég nótt með degi, norðanað flýtti mér. Erindið veit þó eigi. Er ég nú komin hér.
24. Talar tálfagur svannitil við hinn komna mann: Velkominn víst að sanni vertu í þennan rann. Tak þú af trússahesti, tygin við leggjum hér, ykkur skal beininn besti búinn í sal hjá mér.
25. Þig hef þráð svo lengi,þar fékk ég ei við gjört. Stillti míns hjarta strengi stjarnan þín furðu björt. Löngun sú meira og meira meðtók líkam og geð, mátti ég engu eira utan þig fengi séð.
26. Brátt mun þér bóndi skiljastbrottferðarlöngun þín, þarflaust er þess að dyljast, því valda kvæðin mín, lét ég þeim ekki linna, lokkur margar ég kvað. Svo var ég fús að finna fjallkonung norðanað.
27. Blómlegur bóndi ríkurbrosandi mælti þá: Hold mitt og hugur víkur hvergi þér burtu frá fyr en á fengitíma, fagnaðarsæll og hress hlýt ég þá héðan rýma. Hér verð ég fram til þess.
28. Einn vil ég að þér sitjaæ meðan dvel ég hér. Vilji þín einhver vitja veit sá hver kominn er. Minn þegar máttu reyna manndóm og hetjulund þar muntu gjörla greina Gretti og Ingimund.
29. Borgfirskir búandskussarbyggi þér hvergi nær, allir þingeyskir þussar þér mega standa fjær. Húnvetnska hetjublóðið hæfir þér miklu best. Loks hefur fagurt fljóðið fengið maklegan gest.
30. Svo mælti fögur frúin:Förum að okkar lyst, rekkja þín bíður búin. Borðum og drekkum fyrst. Löngun má lögum ráða, lífsregla best það er. Stundir til draums og dáða djarflega skiptast hér.
31. Forvitinn spyr um fleira,fær engin svör hjá mér. Sagan um samvist þeirra sést ekki rituð hér. Hljómaði söngur sætur seiðandi bakvið tjöld. Ó þessar yndisnætur ó þessi fögru kvöld.
32. Þar var allt seinna þessuþeir sáu norðurfrá mann einn á Þorláksmessu mökkríða fjöllin grá. Hélt sá til byggða bráður, brautina rakti þar. Heimvegur hélu stráður hindrunarlítill var.
33. Lét hann svo liðugt rennaléttferðug hross og traust. Þóttust menn þarna kenna þann sem fór burt í haust. Höfuð hátt sem áður heim í sitt ríki bar. Upp tók svo ókvalráður alla búsýslu þar.
34. Eigi gafst öllu kraftureins og hér segir frá svo þeim óskertum aftur auðnaðist heim að ná. Veraldar víst á línu vaka lát fyrirsjón. Einn hélt þar öllu sínu, annað beið sálutjón.
35. Bóndi þó feginn finnifjarlæga baugaströnd geyma þarf sér í sinni sauðfé og heimalönd. Gleðskap með gætni vandi gestur þó kátur sé, hafi sín hross í standi heimför að megi ske. |
