Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Fáfnismál eftir KonungsbókFyrsta ljóðlína:Sveinn ok sveinn
Höfundur:Höfundur ókunnur
Viðm.ártal:≈ 900–1275
Flokkur:Eddukvæði
1. Sveinn ok sveinn!Hverjum ertu Hverra ertu manna mögr er þú á Fáfni rautt þinn inn frána mæki? Stöndumk til hjarta hjörr!
2. Göfugt dýr ek heitien ek gengið hefk inn móðurlausi mögr, föður ek ákka sem fira synir, geng ek einn saman.
3. Veiztu ef föður né áttatsem fira synir, af hverju vartu undri alinn?
4. Ætterni mittkveð ek þér ókunnigt vera ok mik sjálfan ið sama:
5. Sigurðr ek heiti— Sigmundr hét minn faðir — er hefk þik vápnum vegið.
6. Hverr þik hvatti,hví hvetjaz lézt, mínu fjörvi að fara? Inn fráneygi sveinn, þú áttir föður bitran á burnu skjór á skeið.
7. Hugr mik hvatti,hendr mér fulltýðu ok minn inn hvassi hjörr; fár er hvatr er hröðaz tekr ef í barnæsku er blauðr.
8. Veit ek, ef þú vaxa næðirfyr nú ertu haftr ok hernuminn, æ kveða bandingja bifaz.
9. Því bregðr þú nú mér, Fáfnir,að til fjarri sják mínum feðrmunum, eigi em ek haftr þótt ek væra hernumi; þú fannt að ek lauss lifi!
10. Heiftyrði eintelr þú þér í hvívetna en ek þér satt eitt segik: Ið gjalla gull ok ið glóðrauða fé, þér verða þeir bau
11. Fé ráðaskal fyrða hverr æ til ins eina dags þvíat einu sinni skal alda hverr fara til heljar heðan.
12. Norna dómþú munt fyr nesjum hafa ok ósvinnz apa; í vatni þú drukknar ef í vindi rær; allt er feigs forað.
13. Segðu mér, Fáfnir,allz þik fróðan kveða ok vel margt vita: Hverjar ru þær nornir er nauðgönglar ru ok kjósa mæðr frá mögum?
14. Sundrbornar mjökhygg ek að nornir sé, eigut þær ætt saman; sumar eru áskunngar, sumar álfkunngar, sumar dætr Dvalins.
15. Segðu mér það, Fáfnir,allz þik fróðan kveða ok vel margt vita, hvé sá hólmr heitir er blanda hjörlegi Surtr ok æsir saman.
16. Óskópnir hann heitiren þar öll skulu geirum leika goð; Bilröst brotnar er þeir á brott fara ok svima í móðu marir.
17. Ægis hjbar ek um alda sonum meðan ek um menjum lág; einn rammari hugðumk öllum vera, fannka ek marga mögu.
18. Ægis bergr einugi hvar þá það finnr er með fleirum kjömr að engi er einna hvatastr.
19. Eitri ek fnæstaer ek á arfi lá mik
20. Inn rammi ormr,þú gjörðir fræs mikla ok gazt harðan hug; heift að meiri verðr hölða sonum að þann hjá
21. Ræð ek þér nú, Sigurðr,en þú ráð nemir ok ríð heim heðan! Ið gjalla gull ok ið glóðrauða fé, þér verða þeir baugar að bana!
22. Ráð er þér ráðiðen ek rí til þess gullz er í lyngvi liggr, en þú, Fáfnir, ligg í fjörbrotum þar er þik Hel hafi!
23. Reginn mik réð,hann þik ráða mun, hann mun okkr verða báðum að bana; fjör sitt láta hygg ek að Fáf þitt varð nú meira megin.
24. Heill þú nú, Sigurðr,nú hefir þú sigr vegið ok Fáfni um farið; manna þeira er mold troða þik kveð ek óblauðastan alinn.
25. Það er óvíst að vitaþá er komum allir saman, sigtíva sy hverr óblauðastr er alinn; margr er sá hvatr er hjör né annars brjóstum í.
26. Glaðr ertu nú, Sigurðr,ok gagni feginn er þú þerrir Gram á grasi; bróður minn hefir þú benjaðan ok veld ek þó sjálfr sumu.
27. Þú því rétter ek ríða skyldak heilög fjöll hinnig; fé ok fjörvi réði sá inn fráni ormr nema þú frýðir mér hvats hu
28. Sittu nú, Sigurðr,en ek mun sofa ganga ok halt Fáfnis hjarta við funa! Eisk etin láta eftir þenna dreyra drykk.
29. Fjarri þú gekktmeðan ek á Fáfni rauðk minn inn hvassa hjör; afli mínu atta ek við orms megin meðan þú í lyngvi látt.
30. Lengi liggjalétir þú þann lyngvi í, inn aldna jötun, ef þú sverðs né nytir, þess er ek sjálfr gjörða, ok þíns ins hvassa hjörs.
31. Hugr er betrien sé hjörs megin hvars reiðir skulu vega þvíat hvatan mann ek sé h með slævu sverði sigr.
32. Hvötum er betraen sé óhvötum í hildileik hafaz glöðum er betra en sé glúpnanda hvað sem að hendi kjömr.
33. Þar sitr Sigurðrsveita stokkinn, Fáfnis hj við funa steikir; spakr þætti mér spillir bauga ef hann fjörsega fránan æti.
34. Þar liggr Reginn,ræðr um við sik, vill tæla mög þann er trúir hánum, berr af reiði röng orð saman, vill bölva smiðr bróður hefna.
35. Höfði skemmraláti hann inn hára þul fara til heljar heðan! Öllu gulli þá kná hann einn rá fjölð, því er und Fáfni lá.
36. Horskr þætti méref hafa ky ástráð mikið yðvar systra; hygði hann um sik ok Hugin gled þar er mér úlfs vón er ek eyru sék.
37. Erat svá horskrhildimeiðr sem ek hers jaðar hyggja myndak ef hann bróður lætr á brott komaz en hann öðrum hefr aldrs of synjað.
38. Mjök er ósviðref hann enn sparir fjánda inn fólkská þar er Reginn liggr er hann ráðinn hefr; kannat hann við slíku að sjá.
39. Höfði skemmraláti hann þann inn hrímkalda jö ok af baugum búa; þá mundu fjár þess er Fáfnir réð einvaldi vera.
40. Verða svá rík sköpað Reginn skyli mitt banorð bera þvíat þeir báðir bræðr skulu brálliga fara til Heljar heðan.
41. Bitt þú, Sigurðr,bauga rauða; era konungligt kvíða mörgu! Mey veit ek eina, myklu fegrs gulli gædda, ef þú geta mættir.
42. Liggja til Gjúkagrænar brau fram vísa sköp fólklíðöndum; þar hefir dýrr konungr dóttur alna, þá mundu, Sigurðr, mundi kaupa.
43. Salr er á háHindarfjalli, allr er hann útan eldi sveipinn; þann hafa horskir halir um görvan ór ódökkum ógnar ljóma.
44. Veit ek á fjallifólkvitr sofa ok leikr yfir lind Yggr stakk þorni: Hör-Gefn hali
45. Knáttu, mögr, sjámey und hjálmi þá er frá vígi Vingskorni reið; máat Sigrdrífar svefni bregða, skjöldunga niðr, fyr sköpum norna. |
