Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
FlærðarsennaFyrsta ljóðlína:Annars erindi rekur
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
bls.15–18
Viðm.ártal:≈ 1650
Skýringar
Flærðarsenna er varðveitt í 13 þekktum handritum og hefur Lbs 399 4to II verið lagt til grundvallar í Ljóðmælum I. Jón Samsonarson telur handritið skrifað um 1680 til 1700. Flærðarsenna er þar skrifuð á blaði 41v. Kvæðið er einnig varðveitt í eftirtöldum handritum: Lbs 709 8vo, bls. 58; Lbs 782 8vo, bl. 45v–46r; Lbs 1340 8vo, bl 18v–19v; Lbs 1608 8vo, bl. 141r–v; Lbs 1724 8vo, bls. 149–151; Lbs 1999 8vo, bls. 54 (brot); Lbs 2157 8vo, bls. 302–304; JS 208 8vo, bl. 120–122; JS 223 8vo, bl. 124v; JS 443 8vo, bls. 385–386; JS 471 8vo, nr. 39 og ÍB 44 8vo, MEIRA ↲
1. Annars erindi rekurúlfur og löngum fann ei par, læst margur loforðsfrekur, lítið varð af því heitið var, meðan slær orð við eyra er mér kær vinur að heyra, sé ég fjær, svo er það ekki meira.
2. Heimskur er sá sem heldurhvers manns loforð sem fullgjört sé, einfaldur oft þess geldur alvöru meinar það hinum er spé, tryggðagjöld táls með korni temprast köld nema við sporni, vinur í kvöld, vélar þig strax að morgni.
3. Heimurinn hrekkjafullihandverk þetta mest brúkar nú að fegra eir með gulli, út gengur honum myntin sú, orðaglens ei þarf kaupa allir léns með það hlaupa, kossaflens, kallsa, ljúga og raupa.
4. Slíkt eru hyggindi haldin,höfðingsskapur og manndyggð prúð, veröldin falsi faldin fóðrar sinn kjól með skollahúð, lærð er á lymskubeglur leynt sér hjá fann þær reglur sem köttur þá kreppir inn hvassar neglur.
5. Oft er fagurt við eyraalþýðulof og hræsni veitt, hind er á það að heyra, heimur sýnist sem kálfskinn eitt, í augun greið hlæja og hlakka, hrósa um leið, biðja og þakka, en búin er sneið þá snúa þeir við þér hnakka.
6. Sá hefði best úr býtumsem búa mætti að sínu einn, frjáls af lymskunnar lýtum, lifir og deyr svo hjartahreinn. Tryggðum víst vél nú farga, veröld lýst, hver vill bjarga, ráð er síst að reiða sig upp á marga. |
