Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Alþingisrímur 11Alþingisrímur – ellefta ríma (Krossferðarríma)Bálkur:Alþingisrímur
Fyrsta ljóðlína:Hlustaðu á mig björt á brá,
Höfundur:Valdimar Ásmundsson
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1902
Flokkur:Rímur
Skýringar
Talið er að Valdimar hafi lagt til efni rímnanna en fengið Guðmund skólaskáld til að yrkja þær.
1. Hlustaðu á mig björt á brá,blóminn ungra fljóða; Magnús prúða aftur á efnið minnist ljóða.
2. Eftir tveggja ára bilúti reyndist friður; frétti Valtýs ferða til frækinn álma viður.
3. Safnað Valtýr hafði herhér á landi víða og á Magnús ætlað sér ógurlega að stríða.
4. Honum voru margir meðmætir skjóma þundar; berserkir með gráðugt geð geystust til þess fundar.
5. Magnús prúði’ og hirðmenn hanshlupu’ um borgar-stíga; hræddust flokkinn hreystimanns, hjörtun tóku að síga.
6. Magnús sér, að setu tilsízt mun boðið vera; hann í snarpan hjörvabyl herör upp lét skera.
7. Þá, sem fyrr hann veg og völdveitti’ af mildi sinni, bað hann djarft með dör og skjöld duga’ á krossferðinni.
8. Lárus má þá minnast á,mækja-Börinn slynga; nú var gildur garpur sá goði Snæfellinga.
9. Forgyllt Magnús hafði hannhérna fyrr um árið, þegar vestra margan mann mæddi Skúla-fárið.
10. Þegar Skúli skjóta innSkurð í svarthol vildi, líkna vildi honum hinn af hugulsemi og mildi.
11. Sendur Lárus vestur varvígamóði fylltur; móti Skúla brandinn bar, barðist eins og trylltur.
12. Komst í marga þunga þrautþrekinn Baldur skíða; Ísfirðingar álma-Gaut ætluðu’ um nótt að hýða.
13. Segir fornum sögum í,sem að ýmsir trúa, að Lárus hugðust heljarþý úr hálsliðunum snúa.
14. Lygi sjálfsagt er það alltum þann kappa fríðan, en eitt er víst, að höfuð hallt hefur ’ann borið síðan.
15. Landshöfðingja Lárus núliði sínu heitir; á goðanum hafði tröllatrú traustur lagabeitir.
16. Lárus bændum bauð á fund,búinn tignarskrúða. Talar þá á þessa lund þjóðar hetjan prúða:
17. „Heyrið mál mitt, hlýðið mér,hér í dag skal þinga: Kveðju’ eg yður öllum ber okkar landshöfðingja.
18. Vitið þér, að Valtýr, sáversti höfuðfjandi, undir Danskinn ætlar ná okkar föðurlandi?
19. Kjósið mig að bregða brand,beint á þing að ríða, fyrir guð og fósturland við fjanda þann að stríða.
20. Heldur var mín fræknleg förforðum daga vestur, Skúli’ er mínum hné und hjör, höfðingjanna mestur.
21. Vel eg dugði’ er sóttu i sennSviðris kyntum eldi sextíu’ að mér svolamenn saman á einu kveldi.
22. Í Höfn á knæpur kom eg oftkátr og hress í bragði; „bullur“ allar upp í loft eg á gólfið lagði.
23. Hef eg og með höfðingjumheldur verið talinn, og í nefnd í útlöndum öðrum fremur valinn.
24. Kenndi Hannes Hafstein mérhaglega’ í blöð að yrkja; ljóð mín skulu hraustan her hressa, magna og styrkja.
25. Vilji eitthvert illfygliofan í mig fara, þá skal ég í Þjóðólfi því með stöku svara.
26. Hreppstjórar mitt heyri tal —heiður mun það vera —: eins og mig ég yður skal uppdubbaða gera.
27. Verðlagsskráin verður lág,vondu minnka gjöldin, ef þið viljið lið mér ljá, lemja hjör á skjöldinn.
28. Mitt skal öllum opið hús,engum mungát banna; ég skal vera faðir fús föðurleysingjanna.
29. Sveig úr ljósum lárviðumlandið skal mér flétta; ég af yður ómögum öllum fljótt skal létta.
30. En munið og, að eg er sá,sem að sér hæða’ ei lætur, ef þið nú mér fallið frá fleins við skæðar þrætur“. —
31. Orðinn var hann ærið hás,undir flatt hann lagði. — Bárður stóð þar Snæfellsás, stilltur glotti’ og þagði.
32. Bændur góða gáfu von,þá gladdi’ að fá í soðið. — Herra Einar Hjörleifsson hafði fram sig boðið. — —
33. Lárus kusu karlarnirknáir þó á móti; prófast bláir berserkir beittu hvössu spjóti.
34. Hélt þar Lárus harðfengurhöfuðpaurinn velli, en hann séra Sigurður síðast trú’ eg félli.
35. Meira að sinni’ ei segir frásverðabrjóti slyngum. — Stýrði Hannes Hafsteinn þá hraustur Ísfirðingum.
36. Sá var fyrða fríðasturfallega mjög sig bar hann, kempa’ á velli, knálegur, konunglegur var hann.
37. Talaði’ í ljóðum, skemmtinn, skýr,skáldaði mörgum braginn; og við skál var ósköp hýr oft er leið á daginn.
38. Magnús bað hann leggja lið,lífsins næði hafna; Hannes bón hans varð nú við, vildi liði safna.
39. Skúli átti’ og Hannes hríðharða þar og langa; ýmsum þótti í þann tíð ógna-styrjöld ganga.
40. Sendi Hannes seiðkonursaman her að smala; kaldrifjaðar kveldriður kepptu fram til dala.
41. Hannes kom á Horn og léthátt sinn lúður gjalla, og með röddu hárri hét hann á galdrakalla: —
42. „Surtur nú að sunnan fer,sólu byrgir skæra; í dauðans hættu okkar er ættarjörðin kæra.
43. Hingað brunar Heimdallur,honum Valtýr ræður, blár og digur berserkur, bændum gestur skæður.
44. Fram hann æðir emjandi,eldi spýr úr kjafti, lönd og sjóinn lemjandi löngu axarskafti.
45. Hefur fjöld af fallbyssumfantrinn til að stríða; hér mun ekki’ á Hornströndum hollt í kyrrð að bíða.
46. Skýrt hefr Magnús mér því frá,muni ’ann þessa daga landið okkar suðr í sjá svikull ætla’ að draga.
47. Haldið þið, piltar, Hornið í,hér þarf fast að standa; sendið mig í málma-gný móti þessum fjanda.
48. En ef þið hans eflið liðeða fylgið honum, danskir verðið þrælar þið þá á galeiðonum.
49. Sonum verður skipað skjóttað skjóta feður sína; þá mun dauðans næðings nótt nísta ættjörð mína.
50. Eg á „órótt ólgu blóð“,eg skal standa’ og verjast og með hug og hetjumóð hermannlega berjast“. —
51. Hornstrendingum heldur brá,hvítnuðu þeir í framan. „Kjósum Hannes Hafstein þá!“ hrópuðu allir saman.
52. Gerðu’ að Skúla gerningargaldramenn frá Ströndum; enginn mennskur maður bar megn við slíkum fjöndum.
53. Samt við krossa’ og klukknahljóðkempan studdist ríka, og til sæmdar þingi’ og þjóð á þingið komst hann líka.
54. Lýðir hlýði ljóðasmíð;landsins rjóðu dætur hræðist blíðar blóðugt stríð, bjóði’ oss góðar nætur. |
