Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
ÓhræsiðFyrsta ljóðlína:Ein er upp til fjalla
Höfundur:Jónas Hallgrímsson
Heimild:Fjölnir 1845. bls.22–23
Viðm.ártal:≈ 1850
Tímasetning:1844
1. Ein er upp tíl fjalla.,yli húsa fjær, út um hamra hjalla, hvít með loðnar tær, brýst í bjargarleysi, ber því hyggju gljúpa, á sér ekkert hreysi útibarin rjúpa.
2. Valur er á veiðum,vargur í fugla hjörð, veifar vængjum breiðum, vofir yfir jörð; otar augum skjótum yfir hlíð, og lítur kind, sem köldum fótum krafsar snjó og bítur.
3. Rjúpa ræður að lyngi– raun er létt um sinn – skýst í skafrenningi skjót í krafsturinn, tínir, mjöllu mærri, mola, sem af borði hrjóta kind hjá kærri, kvakar þakkar-orði.
4. Valur í vígahugavarpar sér á teig, eins og fiskifluga fyrst úr löngum sveig hnitar hringa marga; hnífill er að bíta; nú er bágt til bjarga blessuð rjúpan hvíta!
5. Elting ill er hafinyfir skyggir él, rjúpan vanda vafin veit sér búið hel; eins og álmur gjalli, örskot veginn mæli, fleygist hún úr fjalli að fá sér eitthvert hæli.
6. Mædd á manna bestamiskunn loks hún flaug, inn um gluggann gesta guðs í nafni smaug, – úti garmar geltu, gólið hrein í valnum – kastar hún sér í keltu konunnar í dalnum.
7. Gæða-konan góðagrípur fegin við dýri dauðamóða – dregur háls úr lið; plokkar, pils upp brýtur, pott á hlóðir setur, segir happ þeim hlýtur og horaða rjúpu étur. Athugagreinar
Samið árið 1844. Eiginhandarrit er ekki til.
|
